Lavinia | Gerçek Ailem

13.bölün

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

Keyifli okumalar.

Karal odaya girdi ve karşımızda kağıtları açtı. Orhan ve bana bakıp "çok garip" dedi kaşları çatılmıştı. Özellikle bana daha fazla bakıyordu.

Garip olan neydi?

O kağıtlarda ne yazıyordu?

Ben "ne garip?" Diye sordum. Herkes Karala bakıyordu.

Karal "Orhanın vücudunda çok az zehir var ama senin vücudunda olması gerekenden fazla" dedi.

Ben kaşlarımı çatıp "bende niye zehir var?" diye sordum.

Karal "bilmiyorum bir yerden zehirlenmiş olabilir'misin?" Diye sordu.

Ben "hayır olamam" dedim.

Karal hepimize bakıp "şimdi hepinizin midesini yıkıcaz anlaşıldımı" dedi. Hepimiz başımızı salladık.

Bu zehirlenme işini daha çok araştırmam gerekiyor.

-----------------

O gece hep hastanedeydik eve sabah 5 gibi geldik ama yaz olduğundan dolayı hava aydınlıktı.

Eve gelir gelmez odama çıkıp yattım ama bir türlü uykum gelmiyordu.

Bende bahçeye çıkmaya karar verdim. Orhan salonda uyumuştu . Ben oturma odasındaki pikeyi alıp Orhanın üstüne serdim ve bahçeye çıktım.

Neden yaptığımı bilmiyorum sadece içimden gelmişti ve yapmıştım. Hem onun bana şuana kadar bir zararı dokunmadı.

Bahçede oturma yerine oturdum ve güneşin doğuşunu seyretmeye koyuldum.

Ben güneşin doğuşunu izlerken yan evden ses geldi. Yan eve bakınca Karalın bahçeye girdiğini gördüm. Üstünde siyah bir tişört, gri bir eşortman ve sırtında bir çanta vardı.

Karal bana doğru dönünce göz göze geldik.

Ben hemen bakışımı çekip güneşin doğuşunu izlemeye devam ettim.

Evlerimizin bahçeleri arasında küçük çitler vardı. Bu çitler bahçelerimizi ayırıyordu. Karal çantasını yere bıraktı ve bana doğru yürümeye başladı. Kendi bahçelerinin sonuna geldiğinde çitlerin üstünden atladı ve yanıma geldi.

"Selam" dedi. Bende ona aynı şekilde karşılık verdim yani "selam" dedim.

Karal yanımdaki oturma yerine oturup "naber" dedi. Bende "iyidir senden" dedim.

Karal "iyi " dedi. Ben karalı süzüp "iştenmi geliyorsun?" Diye sordum.

Karal başını salladı "evet işten geliyorum"dedi. Ben bakışlarımı güneşe çevirdim ve izlemeye devam ettim.

Karal "sen niye uyumadın" diye sordu. Ben "niye uyim ki" dedim. Karal "bütün gün hastanedeydin ve hiç uyuduğunu görmedim" dedi.

Bende "uykum yok" dedim ve ona dönüp "sende hastanedeydin gidip uyu istersen" dedim. Bana bakıp gülümsedi.

Karal "pekala" dedi ve tam kalıcak gibi olmuştu ki durup bana baktı ve elini yüzüme doğru yaklaştırdı.

Ben ne yapıcağını merakla izlerken eliyle önümdeki saç tutamımı kulağımın arkasına attı "artık gözlerini daha iyi görebiliyorum" dedi.

Karal "gözlerin çok güzel" diye fısıldadı. Neresi güzeldiki sıradan kahverengi bir göz. Ben "kahverengi iki tane sıradan göz çoğu kişide var" dedim.

Karal bana bir tık yaklaşıp "o gözler hiçte sıradan değil çünkü onlar senin gözlerin" dedi. Benim kalp atışlarım hızlanırken yutkundum.

Karal bu halime gülümserken hemen arkamızdan ses duyuldu "uzaklaş" dedi o ses. Arkama baktığımda Orhanla karşılaştım. Bize özellikle Karala sinirli gözlerle bakıyordu.