sa ganda ng tanawin,
ako'y nahuhumaling,
tuwing ako'y mananalamin,
nakikita ko ang aking sarili na naka tago sa dilim.
bakit nga ba ganto,
ang puso ko ay nabigo,
oh sadyang ganito lang ako,
na mahilig pumatay at uminom ng dugo.
tuwing iniiwan ng mga mahal,
lagi ko silang pinag dadasal,
hindi dahil sa kanilang kaligtasan,
kung hindi para sa kamatayan.
