Scintilla 1.1

Muallak: Kısım 1 -Kısım 5-

Yazım Tarihi: 29/07/2023

Yayımlanma Tarihi: 29/07/2023

Heyyo!

1. Sezonun 7. Bölümünün 5. Kısmına hoş geldiniz!

Evet... resmen olayların merkezi olan kısımlara gelmiş bulunmaktayız!

Bu bölüm cidden 8-9 kısma ayrılabilir. Üstelik bir de daha dizinin kısımları var.

Yazar Notu: Şovun orijinal karakterleri hariç, geriye kalan tüm gifler temsilidir.

-------------------------------------

Hazel'ın bakış açısından:

"Hazel, ben..." Randall şaşkınlıkla konuşmaya başladığında sözünü kestim. "Bunu cidden yaptın mı?"

"Bak ben-"

"Randall açıklama duymak istemiyorum!" bağırdığımda irkildi. "Bana sadece şunu söyle, ona anahtarı verdin mi, vermedin mi? Evet veya hayır."

"Evet ama-"

Elimi kaldırarak onu durduruyorum. "Ben cevabımı aldım." arkamı dönerek hızlı adımlarla yürümeye başladığımda Randall arkamdan sesleniyor. "Hazel!"

Ona cevap vermeden yürümeye devam ediyorum. Bizimkileri geçerek köşeyi döndüğüm sırada Randall arkamdan yetişerek kolumu tutuyor, "Hazel, lütfen."

"Bana sakın dokunma." ona dönerken kolumu sertçe çektim. "Sakın."

"Açıklamama izin ver. Olay bildiğin gibi değil."

"Bu geleneksel 'açıklamama izin ver' olayları sadece dizilerde oluyor sanıyordum." güldüm. "Daha ne açıklayacaksın? Her şey ortada zaten."

"Bak, biliyorum, ben yapmışım gibi görünüyor." ellerimi tuttu. "Ama sana yemin ederim ki ben bir şey yapmadım."

Alnını anlıma dayadığında yutkunuyorum. Bir elini yanağıma koyduğunda gözlerim kapandı. Baş parmağı ile yanağımı okşamaya başladığımda derin bir nefes alarak konuşmaya başlıyorum. "Peki neden sana güvenemiyorum?"

"Sen..." şok içinde geri çekildi. "Bana güvenmiyor musun?"

"Bilemiyorum. Sanırım... Galiba değil." başımı iki yana salladım. "Hayır, bak... Artık ben ne düşünmem gerektiğini, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum." ellerimi hafifçe havaya kaldırarak konuşmaya devam ediyorum. "Sadece... Sadece benden uzak dur. Tamam mı? Sadece, benden uzak dur."

Arkamı döndüğümde gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Hızlı adımlarla yurt odama girip kapıyı kilitlediğimde, hemen ardımdan gelen ayak seslerini duyuyorum.

Kapı hızla çalmaya başlıyor. "Hazel! Hazel aç kapıyı lütfen. Hadi güzelim."

"Stiles git başımdan lütfen." sırtımı kapıya yaslayarak yere oturduğumda burnumu çektim. "Yalnız kalmak istiyorum."

"Ben de seni yalnız bırakmak istemiyorum, anladın mı?" gözlerimi yumduğum sırada kapıya tekrar vurdu. "Hazel, bak. Burada böyle durdukça seni merak ediyorum. Deli gibi endişeleniyorum ve senin yanında olmak istiyorum. Bu yüzden lütfen, lütfen kapıyı aç. Tamam, tamam konuşmayalım ama en azından yanında durayım. Bana neler olduğunu veya neler hissettiğini anlatma, ama izin ver yanında olayım. Beni uzaklaştırma, lütfen."

Burnumu çekerek gözlerimi siliyorum. "Hazel, hadi güzelim. Hadi bebeğim. Lütfen, kapıyı aç."

"Bebeğin?" güldüm. "Şu an gerçekten bebek gibiyim. Tıpkı onlar gibi ağlıyorum çünkü."