tsundere.~ YOONMIN

6

Jimin 'den

Kuoförden çıkmış jungkooklara gidiyordum. Bugün o meşhur film gecesi vardı. Yoongide olacaktı haliyle.

Yoongiden neret etmiyorum ben asla ondan nefret etmedim ama o bana sergilediği hareketlerle benden nefret ediyordu.

Bundan tam 5 yıl önce jungkook un düğününde tanışmıştık onunla taehyungun kuzeniydi ama kardeşi gibi severdi yoongiyi. Bu 5 yıl içresinde birbirimize benim bile bilmediğim bi nefeet ve gıcıklık bağlamışti kendisi hareketleri beni bu yönde düsündürüyordu.

Oysaki ben onu bu 5 yıl içinde seviyordum duygularımı gizli tutmlıydım kırılabilirdim. Yada onu kaybedebilirdim asla onu kaybetmek istemiyordum.

Arabayı jungkookların evinin sokağına dogru sürmeye başladım. Çok yakalşmıştım.

Korumalar bana kapıyı açarak içeriye girdim tam park ediceğim sırada bahçeden kosarak gelen birini gördüm ve korktum korkuyla belki çığlık atmış olabilirim. Koşarak aracımın önüne geşti ama ben tam dönerek arabayı park edeceğim için sürücü hakimiyetini bi an kaybedil tökezledim ve bahçeden kosarak çıkan o simsiyah görunümlü kişiye çarptım.

Bilerek yapmamıştım aracta oyle bi hızla indim ki hatta inerken araçtan düşüp bileğmi incittim ama o anın şokuyla bileğmin incindiğni dahi hissetmemiştim.

Aracın one geldiğimde yüzü eve bakarak yerde bou boyunca yatıyordu yüzünü kendimi çevirdiğimde aman tanrım bu yoongiydi.

Bütün herkes galiba dısardaki ses yüzünden dısarı çıkmışlardı taehyung bağırarak geliyordu.

Ben ben çok korkuyordum ben bilerek yapmadım ki ona bilerek zarar vermedim ki ben bisey yapmadım ki ben asla zarar vermem ki asla ben ben asla yapamam.

"NE YAPTIN SEN!! DİKKATLI KULLANAMIYORMUSUN ARACI JIMIN!!"

Taehyung bağarark konuştuğunda korktum ve kendimi geri çektim tam o sırada da jungkook bağrırak konuştu.

"TAEHYUNG KENDINE GEL ŞUAN JIMINİ SUCLAYAMASSIN HEMEN YOONGIYI HASTANEYE GÖTÜRMEMİZ GEREK."

Herkes araca bindiler taehyung jungkooku bile beklemeden araca binip bi hızla hastaneye gitmişti ben ise jungkookla evde kalmıştım.

Titriyordum deli gibi ben yapmadım o çıktı önüme benim suçum yok.
Jungkook o sırada üst kattan aşağı geliyordu geldiğinde ise ağlayarak bana sarıldı.

"Biliyorum senin suçun yok jimin sakinleş tamam mi o iyi olacak ."

"Ha-hayır jungkook h-herşey benim yüzümden benim su-suçum nasılmış o ha-hastaneye gidelim kookki lü-lütfen "

"Merak etme jimin onu normal odaya almışlar jin dedi endişelenecek bişey yokmuş sadece biraz normal odada kalması gerekiyor o kadar ama gitmek istersen namjoon seni götürusün hm olur mu?"

Cevap verecek halim yoktu hızla başımı salladım ve jungkook namjoona beni hastaneye bırakması için rica etti yarim saat in ardından hastaneye gelmiştim resepsiyona yoonginin odasını sorduğumda '779'
Numaralı oda olduğnu söyledi.

Hemen 3. Kata çıktım koridorda taehyung jin ve hoseok oturmuş bekliyorlardı ve taehyung beni görmeyle sinirlendi ve ayağa kalkıp büyük bi hızla bana gelmeye başladı.

"SENİ PİSLIK!!HEPSI SENIN SUÇUN SEN YAPTIN YOONGIYE SEN ZARAR VERDIN"

Beni yakmdan tuttu ve duvara doğru fırlattı kafam duvari yayarcasına sürtü ve tekrar bana doğru gelip kaşima doğru yumruk attı.

"Ben ben isteyerek yapmadim yanlışlıkla old-"

Sözümu bölen ağzima atılan 2. Yumruktu.

Herkes taehyungu benden ayırmaya çalısıyordu sonra koridorda jungkooku gördüm. Evden çikmadan önce islerini halledip onunda hastaneye gelceğni söylemişti ama bu dehset verici manzarayla karşılasması hiç hoş değildi.

"KIM TAEHYUNG SEN NE HAKLA BENIM ARKADAŞIMA VURURSUN!!"

Taehyung un ellerini benim yakamdan zor bela kurtarıp beni kendine çekti galiba jungkook şuan beni tutmasa heran yere kapaklanabilrdim. Hem beni tutuyor hemde gözlerindeki hayel kırıkliğni yansıtıyordu.

"YETER BE SUS HEPSI SENIN BU AHMAK ARKADAŞININ YÜZÜNDEN BENIM KARDEŞIM IÇREDE KENDI ISTEĞIYLE DEĞIL NARKOZLA UYUYOR KARNINDAKI MORLUKLA BASINDAKI YARALARLA KOLUNDAKI KIRIKLA"

Taehyung sinirli bi sekilde konuşuyordu ama kini ni bana göstererek.

"AMA BU BENIM ARKADAŞIMA VURMA GERCEĞNI DEĞIŞTIRMIYOR"

"IYI O ZAMAN O ÇOK SEVDIĞIN ARKADAŞINI AL VE DEFOL GIT BURDAN KAFAMI MEŞGUL EDIYORSUN JUNGKOOK GİT!!"

İşte bir aşkın bitişi. Jungkook gözlerinden yaşları umursamadan taehyunga sinirli bir sekilde bakıyordu ben ise duvara raslanmış onların arasında kalmıştım bi an jungkook gerileyip ağzından hayır nidasında kücük ama yağmur sesi kadar sessiz mırıldanmıştı bi kac kez sonra taehyung ne söylediğnin farkina varmışki hemen jungkookun ellerini tutmaya çalıştı.

Ama çalışti işte jungkook onu geriye iterek beni yerden kaldırıp sesini bile çıkarmadan hastaneden çıkmıştık.

Namjoon bizi hemen jungkookların evine götürdü. Bana aracın içersinde beklememi söyledi ve 15 dk sonra lenayı pusetinde ve elinde 2 çantayala araca bindi.

"Namjoon bizi jiminin evine götürürmüsün?"

"Tabi efendim hemen"

Diyip doğruca bizim eve gelmiştik. Jungkook tek kelime etmeden lenayıda alıp misafir odasına gitmişti.

Bütün hersey benim suçumdu kendimden nefret ediyordum.

______________________________________

687 kelime dostlar dedim nerde kaos nerde acı işte burdaymış

-suke