Chapter 37
ဖိတ်ကြားခြင်း
အဆောင်တော်သို့ပြန်ရောက်ချိန်၌ အထိန်းတော်ဖျင်က ချန်ရုံ၏မျက်နှာအား အဝတ်အေးတစ်ခုဖြင့် အုပ်ပေးနေသည်။ထိုအချိန်တွင် အထိန်းတော်ဖျင့်ခမျာ မျက်ရည်များစီးကျလာတော့၏။
" မမလေးရဲ့ခမည်းတော်နဲ့အစ်ကိုတော်တို့ မရှိတာကိုပဲ အပြစ်တင်ရတော့မှာပဲ ... သူတို့သာဒီမှာရှိနေရင် ကျွန်မတို့ ထွက်သွားလို့ရသေးတယ် "
"အထိန်းတော်ဖျင် မငိုပါနဲ့"
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ... မငိုတော့ပါဘူး မငိုတော့ဘူး" အထိန်းတော်ဖျင်က ခေါင်းညိတ်လျက် အားတက်သရော ဖြေကြားလာသည်။
ထိုအချိန်တွင် အပြင်ဘက်မှ ခြေသံများထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး တံခါးအပြင်ဘက်ရှိ အဖိုးစွင်းက ချီတုံချတုံဖြစ်နေသောလေသံဖြင့် ပြောလာခဲ့၏။
" သခင်မလေး "
" ဘာဖြစ်လို့လဲ "
တစ်ဖက်လူဘက်မှ တုံ့ပြန်မှုမရရှိသဖြင့် ချန်ရုံမှာကျဥ်းတည်းကျပ်တည်းဖြစ်နေသောအခြေအနေအား ရိပ်စားမိသွားသည်။
" ဒီတိုင်းပြောလိုက်ပါ ... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
သို့သော်လည်းအဖိုးစွင်း၏လေသံမှာတုန်ယင်နေသေးကာ သူက အချိန်အနည်းငယ်ခန့် အားယူလိုက်ပြီးနောက် လိုရင်းကို ပြောပြလာခဲ့သည်။
" သခင်ကြီးက အဆောင်တော်တစ်ခုချင်းစီကို အစေခံငါးယောက်ချင်းစီထုတ်ပစ်ဖို့ အမိန့်ပေးလာပါတယ် "
" ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတာကိုရော ပြောပြလိုက်သေးလား "
" မပြောပါဘူး သခင်မလေး "
ချန်ရုံက အလေးအနက်တွေးတောသုံးသပ်နေခဲ့ချိန်တွင် အထိန်းတော်ဖျင်က စိုးရိမ်တကြီးဆိုလာခဲ့သည်။
" သခင်မလေး ... အခု ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ "
ချန်ရုံမှာ အထိန်းတော်ဖျင်နှင့်အဖိုးစွင်းတို့ အဘယ်ကြောင့် ဤမျှလောက်အထိထိတ်လန့်နေရသည်ကို ကောင်းစွာနားလည်၏။ယခု၌ သူမထံတွင် အစေခံ ဆယ့်ငါးယောက်ရှိသည်။ထိုဆယ့်ငါးယောက်စလုံးမှာ သူမထံတွင် နှစ်ရှည်လများ အမှုထမ်းခဲ့ကြပြီး တောင်ဘက်သို့ရွှေ့ပြောင်းလာချိန်အထိ တစ်လျှောက်လုံး သစ္စာစောင့်သိခဲ့ကြသူများဖြစ်သည်။သူတို့ကြားမှ သံယောဇဉ်က ခိုင်မာလှပြီး ဤနေရာအထိရောက်ရန် လွယ်ကူမနေခဲ့ချေ။
BINABASA MO ANG
မေကုန်းချင်
FanfictionTitle- Mei Gongchin သူမကိုယ်သူမ မီးရှို့၍ သတ်သေသွားပြီးသည့်နောက်တွင် ချန်ရုံသည် အတိတ်မှ ၁၄ နှစ်အရွယ်၌ ပြန်လည် နိုးထလာခဲ့သည်။ ဂုဏ်သရေကြီးမြင့်သော်လည်း သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်၍ ဖိနှိပ်တတ်သော စိတ်ဓာတ်များရှိကြသည့် အရာရှိအကြီးအကဲများက တိုင်းပြည်ကို အုပ်ခ...
