profesör , GAY

Beni sabaha kadar al ● 15

Eve girer girmez Ege ilk olarak mutfağa gitti ve 2 bardak çıkardı. "Soğuk bir şeyler içer misin?"

"Olur." diyerek yanına adımlamaya başladım. "Yardım edebileceğim bir şey var mı?"

Dolabı başparmağıyla gösterdi. "Buzları çıkartabilirsin."

Gösterdiği küçük buzdolabına gidip buzları çıkarttığımda onun yanına bıraktım. "Şimdi sana bir şey sormam gerekiyor ama alınmak yok söz mü?" Bana kısaca baktıktan sonra kafasını salladı ve devam ettim. "Eda'ya geçmişinden mi bahsettin?" Gözlerimin içine baktı, cevap vermedi ama vermesene de gerek yoktu zaten. Anlamıştım. "Geçmişini ilk arkadaşımı açtığın için nasıl hissedeceğimi bilmiyorum." dedim gülerek fakat pek de içten bir gülümseme değildi. Eda'yı seviyordum, ona değer veriyordum fakat Ege'nin geçmişini ilk bana açmasını isterdim, bir başkasına değil.

"Bunun ne kadar kırıcı bir durum olduğunu farkındayım." diyerek elindeki bardakları bıraktı ve tamamen bana döndü. "Aslında onu ilk anlatmamın bir sebebi var." Birkaç saniye sessiz kaldıktan sonra tüm bedenini bana çevirdi. "Çünkü sana anlatmaya cesaretim yok."

"Bunun cesaretle tam olarak ne alakası var?" sesim yargılarca çıkmamıştı, merakla çıkmıştı. "Eda'ya anlatmaya cesaret edip bana anlatmaya nasıl cesaret edemiyorsun ki?"

"İçecekleri boş ver." diyerek bardakları iteledi ve benim elimi tutup içeriye doğru adımlamaya başladı. "Lütfen otur şöyle bebeğim." Gösterdiği koltuğa oturdum, o da karşıma tekli deri koltuğu çekip oturdu ve ellerini bir saniye bile ellerinden ayırmadı. "Bak Kaan." diyerek başladı, dudağını hafifçe nemlendirdi. "Benim geçmişim öyle çok tozpembe geçmedi. Ben 9 yaşındayken babamı kaybettim." Birkaç saniye sessiz kaldı, yutkundu ve devam etti. "Annem ve babam öyle aşk dolu bir hayatları yoktu fakat birbirlerine saygı duyarlardı. Yeri gelir sevgilerini de gösterirlerdi. Babamı kaybettikten sonra annem toparlanamadı. Bu aşk değildi, belki de bir takıntıydı, emin değilim. Babama o saatten sonra takıntılı bir hale geldi."

"Ölmüş bir adama mı?" diyerek iki kaşımı kaldırdım.

Sorumu duymamazlıktan gelerek devam etti. "Dediğim gibi, ona takıntılı bir hale geldi. Yatıyor, kalkıyor, sadece babamı istiyordu. Ben 11 yaşıma yeni girmiştim. Bir gün annemin odasına gittim ve onu..." Gözlerini kapatıp başını öne eğildiğinde anlamıştım zaten. Elimi yanağına koydum ve hafifçe okşamaya başladım. Boğazını temizleyerek devam etti. "Asılı bir şekilde buldum, intihar etmişti. Bu kötü dünyada beni kimsesiz bırakıp gitmişti. Artık ne babam vardı ne de annem. Yetimhaneye gideceğimi düşünürken amcam gelip beni aldı. Amcam ile yengemin çocuğu olmuyordu. İlk 1 yıl beni gerçek çocukları gibi sevdiler, üstüme titriyorlardı fakat sonrasında bir çocukları oldu. İşte o zaman her şey değişti, artık ben onların bir çocuğu değildim. Hatta yeğenleri bile değildim. Sanki bir yabancıydım. Bana kötü davranmaya başladılar, dışladılar, ötelediler, hatta bunun boyutu baya arttı." Alt dudağını sertçe ısırdığında başparmağımı onun dudağına koydum ve okşadım. "Amcam fiziksel şiddete kadar ilerletti olayı."

Gözünden bir damla yaş aktığında hızlı o yaşı silip izin bıraktığı yeri öptüm ve o hafifçe gülümsedi fakat buruk bir gülümsemeydi. "Liseye başladım." diyerek devam etti. "Yurda çıktım. Bana para göndermiyorlardı, hatta arayıp sormuyorlardı bile. Hem çalıştım hem okudum. Sonrasında üniversiteyi kazandım, üniversiteyi de okumaya başladım. O zamanlar puanım çok iyi bölüme yetiyordu fakat annem bir tarih öğretmeniydi ve ben de onun izinden gitmek istedimz bu yüzden tarih bölümünü seçtim ve eğitime devam ettim. Gelebildiğim en üst noktaya kadar gelmek için uğraştım her defasında ve başardım da. Hedefime ulaşmıştım. Yurt dışında master yaptım, erken yaşta profesör oldum. Bunların beni mutlu edeceğini düşündüm ama etmedi. Sonrasında seni gördüm, anneme benziyordun." Gözlerini gözlerime çevirip tepkimi ölçmek için baktı. "Benim annem de sarı saçlı, mavi gözlü, beyaz tenli, sesi güzel olan bir kadındı. İkinizin de tarihi alakası vardı." Hafifçe güldü. "Bu yüzden ilk dakikadan itibaren çok  dikkatimi çektin."