Το μονοπάτι της σιωπης

Για πάντα δικός σου

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5ο
Παρτ 2ο

Έχεις δίκιο στο ότι δεν ήταν ατύχημα αυτό που έγινε.
Ίριδα: Δεν το πιστεύω εσύ ήσουν, εσύ ήσουν που μου άφησες το γράμμα με την απειλή και έπειτα το κουτί με τα τριαντάφυλλα.
Του είπα φανερά αναστατωμένη μη μπορόντας να πιστέψω αυτό που άκουγα.
Αλέξης: Το έκανα για να σε προστατέψω, για σένα το έκανα Ίριδα.
Ίριδα: Μπορούσες να έρθεις από την αρχή και να μου πεις τα πάντα και όχι να κάνεις αυτό που έκανες, θα βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο χωρίς ψέματα.
Αλέξης: Αυτό δεν καταλαβαίνεις Ίριδα, δεν ήθελα να ανακατευτείς σε τίποτα εσύ με ανάγκασες να σου πω ψέματα, στα είπα γιατί ήξερα ότι δεν θα κάνεις πίσω αν σου έλεγα την αλήθεια από την αρχή.
Ίριδα: Για αυτό λες κάτσε να της πουλήσω ψεύτικο έρωτα να την έχω του χεριού μου.
Του είπα ενώ είχα ανεβάσει αρκετά τον τόνο της φωνής μου.
Αλέξης: Δεν είπα ποτέ ψέματα για την αγάπη μου για σένα,

63

σε πλησίασα στην αρχή αλλά δεν είχα σκοπό να σε ερωτευτώ, δεν ήθελα σε αγαπάω Ίριδα, σε πλησίασα και είχα σκοπό να μείνουμε απλά φίλοι το μόνο που ήθελα ήταν να σε κάνω να με εμπιστευτείς και με τον τρόπο μου να σε απομακρύνω από όλα. Δεν ήθελα τίποτα άλλο από εσένα.
Δεν πίστεψα στιγμή τα λόγια του, λέει δεν ήθελε τίποτα ερωτικό αλλά η συμπεριφορά του άλλα έδειξε από την αρχή.
Ίριδα: Τότε γιατί με πλησίασες, γιατί μου ζήτησες να βγούμε και γιατι με φίλησες με την πρώτη ευκαιρία που βρήκες;
Αλέξης: Γιατί παρασύρθηκα, ο τρόπος που μίλαγες ο τρόπος που με κοίταγες ηταν...
Είπε ενώ έβαλε το χέρι του στο πρόσωπο μου χαιδεύοντας το και πλησίαζε όλο και περισσότερο το δικό του πρόσωπο. Προσπάθησε να με φιλήσει αλλά δεν τον άφησα, έβγαλα το χέρι του, τον έσπρωξα και σηκώθηκα να φύγω, εκείνος σηκώθηκε αμέσως με τράβηξε από το χέρι με έφερε κοντά στο σώμα του και με φίλησε, για λίγο αφέθηκα στο φιλί του,

64

στο φιλί που μου είχε λείψει τόσο πολύ αλλά δεν μπορούσα... Δεν μπορούσα να του συγχωρήσω όλα αυτά τα ψέματα και την Κοροϊδία. Μετά από λίγα λεπτά τράβηξα πίσω το σώμα μου τον κοίταξα στα μάτια και του είπα.
Ίριδα: Αντίο Αλέξη.
Ήταν η τελευταία μου κουβέντα, γύρισα το σώμα μου και έφυγα από την παραλία, εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να μου φωνάξει από μακριά.
Αλέξης: Σαγαπάω Ίριδα για πάντα.
Προσπάθησα τόσο πολύ να μην γυρίσω να τρέξω στην αγκαλιά του όταν άκουσα αυτές τις λέξεις να βγαίνουν από το στόμα του, τα δάκρυα στα μάτια μου όμως έκαναν την εμφάνιση τους για άλλη μια φορά, έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και πήγα στο σπίτι μου. Μόλις μπήκα μέσα ένιωσα πως καταρέω έβγαλα μια κραυγή και ξεκίνησα να κλαίω ακόμα πιο πολύ. Μετά από λίγο κατάφερω να ηρεμίσω λίγο τον εαυτό μου σηκώθηκα και ξάπλωσα στον καναπέ όπου με πήρε ο ύπνος.