delonix || harry james potter

chapter four

Yorum ve oy atarsanız çok mutlu olurum.
Onları gördükçe yazma hevesim artıyor.

Potter, kalkanı yapan kişi Potterdı. Zaten bu kalkanı Pansy yapamazdı şu anda o kadar güçlü değildi. Neden işime karıştığını anlamamıştım.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen?!"

Kaşlarımı çatıp sinirle Potter'a doğru yürüdüğümde diğer öğrenciler geri çekilmişti. "Farkında mısın bilmiyorum ama onu parçalayacaktın!" Bana Pansy'i savunması çok saçmaydı.

"Onun suçu! Bana birden fazla lanet atarken neredeydin? Eğer savunamasaydım, yok olup gitseydim çok mu mutlu olacaktın?" Gerçekten şu an karşımda durup bana onu savunamazdı. Değil mi?

"Öylece azkabana gitmeni izleyemezdim." Sessiz ve kaygılı çıkan sesi şaşırmama sebep olmuştu.

Ve bunu kesinlikle belli etmedim. "Ama ölmemi izleyebilirdin yani öyle mi?"

-

"Yüce Merlin! Potter sana aşık Lin."

"Aptal olma Maria. Yaptığı tek şey Parkinson'u korumaktı."

"Senin azkabana gitmeni istemediği için yaptı."

"Öyleyse Parkinson bana lanet atarken neden beni korumadı Mari?" Yatakhanemizde yere oturmuş Maria'nın 'kesinlikle gerçek' teorilerini dinliyordum.

Kucağımda yastık vardı, Maria ise saçlarını tararken bana bir şeyler anlatmakla meşguldü. İkimizi de uyku tutmayınca bugünkü düello hakkında konuşmaya başlamıştık.

"Hemen bir şeye varmaya çalışma. Belki de gözlüğü falan düşmüştü ve Parkinson'un sana lanet attığını görmemişti."

"Gerçekten böyle olduğunu düşünmüyorsundur umarım. Yani 5 dakika boyunca gözlüğünü alamadı mı?"

"Çok kalabalıktı arada sıkıştı falan belki bilmiyoruz ki. Çocuğu dinlemeden beni ve Marcus'u çekiştirerek oradan uzaklaştırdın hemen."

"Pekala Mari, sana bir şey söyleyeceğim ama-"

"Ama ne?"

"Sakın ve sakın bağırma."

"Tamam söyle."

"Potter bana o cümleyi söyledikten sonra çok değişik hissettim." Durdum, Maria devam etmemi ister gibi baktı. "Yani kalbim durmuş gibi hissettim çok heyecanlandım." Bunu söyleyerek iyi mi yapıyordum bilmiyorum ama umarım-

"SENDE ONA AŞIKSIN İNANAMIYORUM LİNDA BANA NİYE DAHA ÖNCE SÖYLEMEDİN"

Elimde ki yastığı ona fırlatttım.

"Hey! Sessiz ol. Ayrıca daha önce böyle bir şey olmadı ki zaten. Ve Potter ile doğru düzgün tanışmıyoruz, ona aşık olmam imkansı-"

"Hayır kesinlikle imkansız değil."

"Bi' dur da sözümü bitireyim. Bence sadece dediği şey beni etkiledi yani daha önce böyle olmadığından-"

"Kızım diyorum ben sana." Maria diyeceğim şeyi unutturduğu için durup ona tip tip bakmaya başladım. "Ne?"

"Yok bir şey. Ben biraz hava almaya çıkacağım."

"Pekala, dikkat et."

Ses çıkarmamaya çalışarak kara göle gittim. Gölden birkaç adım uzağa oturup dizlerimi kendime çektim. Burası Hogwarts'ta en sevdiğim yerdi.

Biraz gölü izleyip kafamı dağıttıktan sonra gitmek için ayağa kalkacaktım ki gördüğüm kişiyle kaşlarımı çattım. "Hey, oturabilir miyim?"