brother¿/chanin, jeongchan

15

Aradan birkaç hafta geçmişti.

Jeongin sabah uyandığında sevgilisini göremediği için endişelenmişti.

Neden endişelendiğini düşünmüştü kendine geldiğinde ise.

"Chan!" diye seslendi evin içinde gezinirken.

"Burdayım." dedi mutfaktan gelen bir ses.

"Gel bak kim var burda." diye de ekledi.

Jeongin koşarak mutfağa ilerlediğinde en sevdiği ikinci hyungu ve en yakın arkadaşını gördüğünde çok sevinmişti.

"Jeongin!" diye bağırarak sarılan Jeongin ile kahkaha atmıştı.

"Çok özledim seni..." demişti ağlamaklı bir sesle.

"Ben de seni özledim." demiş ve arkadaşına sarılmıştı sıkıca.

Seungmin Hyınjin'i saçlarından tutup çekmişti kendine. "Ah çok acıdı." demişti Hyunjin başını tutarak.

"Ya size kaç kere daha söylemeliyim benim yanımda yapmayın şöyle ben kıskanıyorum abi." demişti.

Hyunjin gülümseyerek sevgilisinin yanaklarından tutmuştu.

" Kıskanma benim sevgilim sensin." konuşurken bir yandan da dudaklarını birleştirmişti. Ateşli bir şekilde sevgilisini öperken Chan kafasına kaşıkla vurmuştu.

"Çocuk var burda yaptığınız şeye bak." dediğinde Seungmin kahkaha atmıştı.

"Gören de el değmemiş masum polyanna sanacak. Hiç öpüşmediniz mi Chan. Öpmediysen ayıp." demişti Seungmin kınayarak.

"Aşkım ilk öpen bile Jeongin ne sanıyorsun ki sen onu." demişti Chan'ı iğneleyerek.

"Dayak istiyorsun herhalde Hyunjin."

"Hey yaşlı moruk sevgilime dokunma helvanı kavurturum senin."

Ortamdaki herkes gülmüştü. Jeongin ne kadar ölümle ilgili şaka yapılmasını sevmese de gülümsemişti.

"Jeongin dershaneye başlamışsın alışabildin mi? Yardıma ihtiyacın olursa seve seve yardım ederiz." demişti Seungmin gülümseyerek.

"İlk günümdü dün daha ama teşekkür ederim Hyung."

Dörtlü güzel bir kahvaltı yaptıktan sonra Seungmin ve Hyunjin gitmişti.

Jeongin saatine baktığında dershane saati yaklaşıyordu.

"Chan, nerdesin?" seslenmiş fakat cevap alamamıştı.

"Hyung! Nerdesin?" içeri gitti ve odasına baktı yoktu.

Sonrasında banyoya ve tuvaleti kontrol etti. Geriye tek seçenek kalıyordu o da çalışma odası.

Yavaşça odaya gitti ve kapıyı çaldı. Gel komutu alamamıştı fakat içeriye baktı göz ucuyla.

"Hyung!" dedi sessizce Chandan yine ses alamamıştı ama görmek istediği bedeni gördüğünde içi rahatlamıştı.

Deri koltukta oturmuş elinde küçük bir çerçeve başını dizlerine yaslamış oturuyordu.

Jeongin yavaşça yanına yaklaştı, elindeki resmi alıp köşeye koydu ardından ellerini tutup yanına oturdu.

Chan yorgun gözlerini sevdiği çocuğa çevirdiğinde Jeongin içten bir şekilde balıyordu ona Chan da öyleydi. Gülümsedi.

"Bir sorun mu var?"

Başını iki yana salladı.

"Aslında çok sorun var ama hiçbir şey yok Jeongin. Beni bırak sen yokmuş gibi yaşa ama tamam mı?"