Chapter 13

1.9K 354 7
                                    

Chapter 13
စကားများကြခြင်း (၁)

ရှန်းဖန်းယွီသည် စိတ်ထဲ၌ ထိုစကားလုံးအား ကြိမ်ဖန်များစွာ ဆန်းစစ်၊အစီအစဉ်ချ၍ ပေါင်းစပ်ကြည့်ပြီးသည်နောက် ကျန်းရွှိ၏ စကားလုံးတိုင်းသည် ပုံမှန်မန်ဒရင်းစကားသာဖြစ်သော်လည်း စကားလုံးများအား ပေါင်းစပ်လိုက်သည့်အခါ သူလုံးဝနားမလည်နိုင်သည့် ခက်ခဲရှည်လျားသော စာကြောင်းဖြစ်လာသည်။

ကျန်းရွှိအား စေ့စေ့ကြည့်ကာ သူတွေးမိသည်မှာ နောက်ဆုံးတော့ သူ့(ရှန့်ဖန်းယွီ) အနေနှင့် ညလုံးပေါက်မအိပ်ခြင်း၏ အကျိုးဆက်အား ခံစားနေရပြီး အကြားအာရုံကယောင်ခြောက်ခြားပင်ဖြစ်နေပါပြီလားဟူ၍ပင် ဖြစ်သည်။

ကျန်းရွှိသည်တော့ အချိန်မှတ်စက်အား ဆော့ကစားနေဆဲပင်ဖြစ်ကာ မျက်နှာအမူအရာမှာလည်း တည်ငြိမ်လျက်ရှိသောကြောင့် မည်သည့်သဲလွန်စကိုမှ မမြင်နိုင်ချေ။

ရှန့်ဖန်းယွီမှာ သူ့အနေနှင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်ဖြင့် ရူးသွားသည်ကို လက်မခံနိုင်သေးပဲ ထပ်ကာ မေးမိသည်။

“မင်း အခုပြောလိုက်တာက .. မင်း..ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဟုတ်လား။”

သူ့အနေနှင့် သူ့အား စိတ်ဝေဒနာရှင်ဟု သတ်မှတ်ခံရမည်ကို စိုးရိမ်စွာဖြင့် ကိုယ်ဝန်ရှိသည်ဟူသော စကားကိုပင် ကျယ်ကျယ်ထုတ်မပြောရဲပေ။

ကျန်းရွှိက “အင်း” ဟု တီးတိုးဆိုလာသည်။

ရှန့်ဖန်းယွီ တံတွေးမျိုချကာ ခက်ခဲစွာ ထပ်မေးလိုက်သည်။ “ပြီးတော့ ကလေးက ငါ့ကလေး?”

အချိန်မှတ်စက်ပေါ်ရှိ ကျန်းရွှိ၏ လက်မှာ ရပ်တန့်သွားပြီး အတန်ကြာအောင် တိတ်ဆိတ်သွားပြီးမှ “ဟုတ်တယ်။”

ရှန်းဖန်းယွီ လက်အားဆန့်ထုတ်ကာ ကျန်းရွှိ၏နဖူးအား ထိကပ်လိုက်သည်။

“မင်း ဘာလုပ်တာလဲ။” ကျန်းရွှိခေါင်းငုံ့ကာ သူ့အား နားလည်ရခက်စွာ ကြည့်လာသည်။ သို့သော် သူ့အကြည့်များအား လျင်မြန်စွာပင် ပြန်လည် ရုတ်သိမ်းသွားလေသည်။

“မင်းမှာ အဖျားလည်းမရှိပါဘူး။ ဒီနေ့က ဧပရယ်ဖူးလ်နေ့လား?”

Dr.ကျန်း (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now