အကြမ်းဖက်၀တ္ထုထဲကဇာတ်လိုက်မရဲ့အကိုကြီးဖြစ်လာတယ်

Chapter 112

သို့သော်လည်း ကျွင်းဟွိုင်လန်၏ဖိအားမှာ အနည်းငယ်ကျဆင်းသွားရသည်။ ခဏအကြာတွင် သူ၏ရှေ့ရှိ လူအနည်းငယ်ကို တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး အစောင့်များကို တံခါးအနီးသို့ ပြန်လည်နေရာချလိုက်သည်။

" လူတိုင်းဂရုစိုက်ကြ.. အသက်ကိုမထိခိုက်စေနဲ့…" ကျွင်းဟွိုင်လန် အော်ပြောလိုက်သည်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် ဓားပြများမှာ ဒုက္ခသည်အဖြစ် ရုပ်ဖျက်လာကြသောကြောင့် ဓားလှံလက်နက်ဟူ၍ များများစားစားသယ်ဆောင်လာခြင်းမရှိချေ။ နံရံပေါ်သို့ကျော်တက်နေသည့်လူများမှာ တဖြည်းဖြည်းနည်းပါးလာပြီး လူတိုင်းမှာ တစ်နေရာထဲတွင် တိုက်ခိုက်နေကြကာ ကျွင်းဟွိုင်လန် တံခါးရှေ့တွင် အစောင့်ချထားလိုက်ကာ စာသင်သားများကို ကာကွယ်ရန် ဆုတ်လာခဲ့သည်။

အနားသို့ရောက်လာကြသည့် လူအနည်းငယ်လည်းရှိနေပြီး ကျောင်းတော်တွင်းရှိ တိုက်ခိုက်သံများကြောင့် ထိုသူများမှာ သေချာပေါက် ရုံးတော်သို့ သတင်းပို့ပေးပေလိမ့်မည်။

ထိုစဉ် ခြံစည်းရိုးဘက်မှ သတိပေးသံထွက်ပေါ်လာသည်။

ကျွင်းဟွိုင်လန် လှမ်းကြည့်လိုက်ချိန်တွင် လူကောင်ကြီးကြီးဖြင့် လူတစ်ယောက်မှာ ဓားကိုခါးတွင် ချိတ်ဆွဲကာ ခြံစည်းရိုးကို ခုန်ကျော်၍ တံခါးနားရှိအစောင့်တစ်ဦးကို ဓားဖြင့် ခုတ်ချလိုက်သည်။

ထိုအစောင့်မှာ ဆယ်နှစ်အရွယ်ကလေးတစ်ဦးသာဖြစ်သည်။

ကလေးမှာ အလွန်ထိတ်လန့်‌မှုကြောင့် နေရာတွင်ပင် ကြောင်အနေသည်ကို ကျွင်းဟွိုင်လန်မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ အရှေ့သို့ အမြန်ပြေးတက်သွားကာ ကလေးနှင့်ခြေလှမ်းဝက်မျှအကွာတွင်သာ ရှိနေသည့် ဓားကို သူ၏ဓားဖြင့် လှမ်းကာလိုက်သည်။

တွန်းကန်အား၏အလေးချိန်ကြောင့် ကျွင်းဟွိုင်လန်၏လက်ကောက်ဝတ်မှာ ထုံကျင်သွားရကာ သူ၏ဓားတွင်းရှိ သံဓားရှည်မှာ လွတ်ကျတော့မလို ဖြစ်သွားရသည်။

သူလှမ်းကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ထိုသူမှာ ရက်စက်တတ်သော မျက်နှာထားရှိပြီး ထို့နေ့က မိုးရေထဲတွင် သူမေးခွန်းထုတ်ခဲ့သော အလုပ်သမား‌ခေါင်းဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။