UNTIL MY LAST BREATH (College Series)

Chapter 7

Someone knocked at the door. "Sino yan?" Dali dali akong pumunta sa harap ng pintuan, para buksan ito.
nakit ko nanaman ang lalaking, minahal ko noon, ano bang ginagawa mo dito."

I was so stunned looking at him. "H-hi ms. Elora" sambit nito "anong ginagawa mo dito?paano mo nalaman na dito ako naka tira?" He just smiled "ganyan mo ba I w-welcome old friend mo? Sungit mo pa rin" maya-maya pa ay dumungaw si jane "Hala ate yan yung pogi na nag add sayo ah" jane naman eh panira kahit kailan.

"Hindi mo po ba sya papapasukin ate elora? Or may date po kayo? Hehe" pag bibiro nito at napa irap nalang ako.

"Pwede ko bang hiramin ate elora mo?" What!?seriously? As if naman kung papayag ako. "Oo naman po kahit wag niyo na po I uwi" kinurot ko ito. At ubiglang umalis.

He looked at me again "uhm so? Pwede ba tayong mag usap?"
I glared at him, parang walang ng yari lorenz ah?

"Pwede naman tayong mag usap dito." Bakit sino kaba hindi na ako uto-uto no "Gusto kong maka sama ka muna" maka sama? Nahihibang kana ba.

"Please elora?" Hinawakan nito ang kamay ko na agad ko naman binawi sakanya "hindi ko sinabing, pwede mokong hawakan." Pag tataray ko, at pumasok na ulit sa loob para mag palit.

Pag tapos ko mag palit ay lumabas na ulit ako, I saw him he's beautiful eye's his hair no elora hindi ka mag papadala jan act cool para kang tanga.

I clear my throat "uh tara?" Nginitian ako nito at tumango.

Dinala niya ako sa isang coffee shop,we we're both silent "akala ko ba may pag uusapan lorenz?" Tanong ko sakanya na nag pabaling ng attention nito saakin.

"Uh uhm..." I glared "ano..kasi elora your mom past away kahapon, she died because of cancer." Sabay yuko nag hahalo ang galit at ang sakit na nararamdaman ko sa sinabi nito. Alam Kong hindi naging mabuti saakin ina si mom pero nanay ko pa rin sya.

Nag pipigil ako ng luha nag pa alam sakanya na pupunta sa comfort room, dali dali akong tumakbo papunta ng comfort room at doon umiyak ng tahimik.

Deserve niya ba to? Para akong sinaksak ng pa ulit ulit. B-bakit paano!? Bakit hindi ko manlang alam na may sakit syang cancer?

Pag lipase ng ilang minuto ay lumabas din ako ng comfort room, I saw him smiling at me. I rolled my eye oo gwapo ka pero hindi ako mag papa uto ulit sayo.

Niyaya na ako nitong umuwi at mag gagabi na. Hinatid niya ako sa apartment namin, "musta date?" Naka ngiting tingin saakin ni jane. Sinungitan ko ito "anong date? Ikaw bata ka hindi mo manlang sinabi saakin na ibibigay mo yung address natin kay lorenz. Paano mo ba nakikila yun!?"

"Ahm ano ate sa school po, dumalaw sila dun nag donate ng mga pag kain. Tapos nakita niya yung wallpaper ko kaya ayun hehe" inirapan ko ito at bumalik na sa kwarto.

I decided to open my old account. I saw dad's messages. Nag mamaka awa itong pa uwiin ako. Nakita ko rin na nag Iwan ng message si mom.

Rina

Hi my baby, u know na hindi ako naging mabuting ina sayo, sana mapatawad mo ako, I badly wanted na ma alagaan at maka sama ka, but I can't sa tuwing nakikita kita na aalala ko ang kapatid mo. Alam Kong hindi mo kasalanan pero naguguilty ako sa sarili ko. Kasi bakit ikaw binuhay samantalang sya hindi manlang binigyan ng pag kakataon. Gusto kong humingi ng tawad elora,"

I exit the message no! B-bakit ako nabuhay!? Sinasabi niya bang hindi ko deserve mabuhay? Sinaksak nanaman ako ng pa ulit ulit. Hindi ko rin naman ginusto na mabuhay. lalo pa at alam ko na isa lang naman akong aksidente.

kinabukasan nakita ko si lorenz sa kusina, anong ginagawa nito dito!?
"Jane" I shout lorenz look at me.

Lumabas siya sabay lapit nito saakin.