Δήμητρας Pov
"Πες μου ένα μέρος που δεν έχει κόσμο " μου λέει και τον κοιτάζω στιγμιαία
"Δεν θα σε βιάσω το υπόσχομαι " Λέει και γελάμε. Τον καθοδηγώ σε ένα μέρος πάνω σε ένα μικρο λοφακι με θέα
"Λοιπονννν" λέω και γυρνάω να τον δω, μα με κοιτάει ήδη και νιώθω τα μάγουλα μου να φλεγονται
Παρατηρώ μια πληγή στο δεξί του φρύδι "Τι έπαθες εδω;"Τον ρωτάω
"Στην προπόνηση το έπαθα " Λέει και τον κοιτάω με ένα ερωτηματικό βλέμμα
" Πάω kick boxing"μου λεει και με πλησιάζει. Έρχεται κοντά μου και πλησιάζει τα χείλια μου.Κοιταει μια αυτά και μια τα μάτια μου
Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κινητό μου και βλέπω το όνομά της Εύας
"Γαμω την τύχη μου"τον ακούω να ψιθυρίζει και αφήνω ένα πνιχτο γέλιο
"Έλα" της λέω εντελώς ξενερωμενη και την ακούω να κλαίει
"Εύα τι έγινε;" την ξαναρωτάω
"Τον ρώτησα γιατί ήρθε με την ελπίδα ότι θα μου ανοιχτεί αλλά πρέπει να πίστεψε ότι δεν τον ήθελα και έφυγε "
Λέει και κλαίει με λυγμούς πλέον
"Έρχομαι αγαπη μου" λέω και με κοιτάει ο Νικ
"Εμ με πας στο σχολείο; Έφυγε ο Αλεξ"του λέω και επεξεργαζεται ότι του είπα
"Όχι ρε πουστη μου" Λέει και πάμε προς το μηχανάκι
Εύας Pov
"Τι έπαθε στα καλά καθούμενα;" με ρωτάει ο Νικ και του εξηγώ βουρκωμενη
"Θες να του μιλήσω;" μου λέει ευγενικά αλλά κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά
"Πάω να πάρω την τσάντα μου. Θα φύγω"λεω στην Δήμητρα και έρχεται μαζί μου. Χαιρετάμε τον Νικ και περιμένουμε να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα
Παίρνουμε τις τσάντες μας και πάμε στο σπίτι της, μιας που δεν είναι κανείς εκεί συζητάμε μέχρι να φτάσει η ώρα που τελειώνει το σχολείο για να μην κινήσουμε υποψίες και φεύγω για το σπίτι
Τρώω και πάω πάνω για να διαβάσω για το φροντιστήριο. Αποφασίζω να πάω λίγο πιο νωρίς για να κάνω καμιά βόλτα και να σκεφτώ λίγο
Βάζω ακουστικά και φεύγω. Περνάω δίπλα από ένα στενό και νιώθω ένα χέρι να με τραβάει και να μου κλείνει το στόμα
ΕΝΤΑΞΕΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ....ΘΑ ΜΕ ΒΙΆΣΟΥΝ
Δάγκωνω το χέρι που μου έκλεισε το στόμα για να προσπαθήσω να φύγω
"Γαμω τι δαγκώνεις;" Ακούω την αγαπημένη μου φωνή και βλέπω τα τέλεια μάτια του
"Αγόρι μου είσαι βλακας; Τι κάνεις εδώ με κατατρομαξες"του φωνάζω και με τραβάει να κάτσω κάτω μαζί του
"Ήθελα να σου πω συγνώμη για σήμερα...δεν ήθελα να φύγω έτσι ξαφνικά..."μου λέει και βουρκωνω
"Και εγώ συγνώμη " Λέει και γυρνάει να με δει,μιας και τόση ώρα κοιτάει το κενά από αμηχανία
"Εσύ γιατί ρε μικρή;" Λέει και νιώθω ένα τσίμπημα στην καρδιά μου
"Που σε έκανα να νομίζεις ότι δεν σε ήθελα μαζί μου"του λέω και περνάει το χέρι του στον ώμο μου
Υπάρχει μια ησυχία, αλλά δεν είναι άβολη η φάση. Με κοιτάει μια στα μάτια και μια στα χείλια μου.Το ίδιο και εγώ
Με πλησιάζει και ενώνει τα χείλια μας. Το φιλί μας ειναι γλυκό και τρυφερό μέχρι που βάζει την γλώσσα του στο παιχνίδι,όπως και εγω άλλωστε
Σταματάμε για να πάρουμε ανάσα και χαμογελάμε και οι δύο γλύκα ο ένας στον άλλο
"Θέλεις να σε πάω κάπου;" μου λέει και με τραβάει για να κάτσω πάνω του.
'Όχι δεν πειράζει, θα πάω με τα πόδια " λέω αλλά με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι
"Ανέβα " μου λέει και κάνει χώρο στο πίσω μέρος από το μηχανακι του και φυσικά και ανεβαίνω
Του λέω να σταματήσει ένα στενό πριν το φροντιστήριο.
"Ευχαριστώ" του λέω ντροπαλά
"Τίποτα μικρή" μου λέει και εξαφανίζεται από το οπτικό μου πεδίο
Μπαίνω στην αίθουσα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και περιμένω υπομονετικά να περάσει η ώρα
Λεποννννν
Προχώρησε το πράγμα Ευας-Αλεξ
Αφήστε ένα αστεράκι
Τσαοοοο❤️
