Abilerim bi mafya

32

Medya:Asya Karahanlı
✨
1

5 oy 15 yorum

Açlıktan ölmüşcesine yemek yiyordum Ateş Ardaya baktı "dün nasıldı?" Arda bı anda ne cevap vericegini şaşırdı.

Kaan bı anlığına gülüp sonra gülmesini tutu "iyiydi dimi Arda?"

Arda sinirle Kaana baktı "çok iyiydi "

Arda Kaana atığı bakışla Kaan durdu "ben kalkıyım çok güzeldi gerçekten"

Koray Kaana baktı "devam ede bilirsin"

"Yok teşekkürler" diyip kalktı 
Arkasından Ardayla Egemende kalktı hepsi tek tek kalkmış sadece Poyraz , Koray ve Ateş kalmıştı onlarda yemiyor bana bakiyordular ortamı yumuşatmak için gülümsedim "bende..."

Dediğimde hepsi durmami işaret etti

Hay ama!

Deryaya içeri geçmesini işaret ettiler
Poyraz bı anda Ateşe döndü "gelmiyor babanız"

"Ciddi misin ?"

"Ateş"

Ateş her zamanki sevincini yaptı rahatlamışa benziyordu.

"Asya kalkabilirsin istersen" bunun için mı bekletmişlerdi cidden ben kalkıp salona yürürken bı anda arkamda Koray belirdi elimden tutu "Napıyosun be?"

"Bekle özür dilerim ama sana yemin ederim sandığın gibi bişey değil "

Yutkundum "sen ne düşünürdün?"

"biliyorum ama..." Sustu gözlerini sıkıca kapatmıştı tek eliyle kulağını tutdu "güçlü olman gerekicek  ne kadar  zor oldugunu biliyorum ama her şeyin daha iyi olması için"

Elimi bıraktı "seni zorlamaya hakkım yok" diyip içeri geçti.

Arda'nın yanına giderken karşıma Egemen çıktı "ödümü kopardın"

"Yüzünü gören cennetlik"

"Abilerinin öyle olduğunu sanmam" Allah'ım affet.

"Hadi canım ben olabilirim sa belki yada yok oo yok hiç ogg tamam olamazmisim "

"Sana bı şey sorcam"

"Gene mi?"

"Korayın sorunu ne?"

"Ona sorsana"

"Çok yardımcı oldun"

Bir az durup yutkundu "benle konuşulmaz onlar pek"

Ben sinirlenmesini beklerken arkasını dönüp yavaşça yürüdü.

"Yani Asyacim onlar benle pek uğraşmaz"

Sonunda salona ulaşmıştım kendimi oradaki koltuğa attım Ardayla Kaan karşımdaki koltuktalardı. Arda "Noldu?"

Koltuktaki ufak yastığı aldım "ne demek noldu beni orda bırakıp gittinız" diyerek yastığı onlara fırlattım.

***

Evde yine kimse kalmamıştı Kaanla Arda'nın oynadığı topu ele geçirmiştim şimdi duvara attıp kendimce vakit öldürüyodum.

"Asya!"

Topu daha hızlı ve sert atmaya başladım "Gene ne var?"

"Talimat var gidip dersini yap"

Arda başıma dikilmişti topu tutup Ardaya attım "ne fark eder evde bile değiller"

Arda gözüyle arkayı işaret etti "o kadar emin olma"