Roller Değişti

Büyük Resim

Yine odamda uzandığım çok klasik bir gündü. Bazenleri canım sıkılsa da biraz sakinlik iyi geliyordu sanki. Uzandığım yerden küçük topumu havaya atıp tutarken elimin ayarının biraz kaçmasıyla top bir çerçeveyi yere düşürdü.

Endişe ile kalkıp oraya gittim. Cam parçalarını hızlıca bir poşete topladım. Çerçeve ile resmi yerden alırken resmin arkasında bir parça elime sürttü.

Resmin, daha doğrusu fotoğrafın arkasına katlanan bir kısım vardı. Fotoğraf bizim ekibin bir fotoğrafıydı.

Katlı kısmı açtığımda gördüğüm şey bir kızdı. Mavi gözleri ve kızıl saçları ile gülümsüyordu.

Tanıdık geliyordu.

Size daha önce anlattım mı bilmiyorum ancak...

Ablama benziyordu.

Aramızda 5 yaş vardı, annemler gençlik yıllarında onun doğmasıyla ayrılmışlardı. Onun babası annemi terk etmişti. Ablam, Luna, annem ile uzun süre kaldı ve babasını hiç görmedi. Sonra ise ben oldum.

Onu burada görmek çok garip hissettirmişti. Anne babamızın trafik kazasından sonra ben olayların cinayet olduğuna kafayı takmıştım. Luna bunlarla uğraşmamam ve önüme bakmam konusunda bana nasihatler verirdi.

Dışarıda bir katilin olma düşüncesi beni hep rahatsız etmişti.

Bir Cumartesi sabahı Luna beni aradı. Konunun ailemiz ile ilgili olduğunu söyledi ancak fazla bir şey anlatmadı. Şehirden taşınmamız gerektiğini söyledi ve beni evine çağırdı.

Bu onun sesini duyduğum son andı.

Eve gittiğimde onu sessizce tavandan sarkmış süzülürken buldum. Altında yere düşmüş bir sandalye vardı.

Polisi ve ambulansı aradım ancak kimse onu kurtaramazdı. Şehir değiştirdim, sanki valizimi toplayıp gittiğim her yolda anılarımın bazılarını geride bırakıyordum.

Onu benden alıp toprağa vermek için son kez o şehirde bulunmuştum. Sonra da oraya birdaha geri dönmedim. Bastığım her adımda yerden kanlar çıkıyor gibi hissettim.

Şimdi onu böyle görmek... Bu insanları nereden tanıyordu? O da mı bulaşmıştı yoksa bunlara? Nasıl yapardı?!

Kimi sorguluyorum ki. Gülüyor, Lena'nın omzuna elini atmış. West en önde diz çökmüş ellerini iki yana açmış. Ace Kyle'ın sırtına çıkmış. Vega Jason'ı boynundan tutmuş saçını karıştırıyor. Blair ve Klaus hepsinin hallerine gülerken kollarını önlerinde bağlamışlar. Aaron ve Axel birbirlerinin boyunlarından tutup eğilerek tokalaşıyorlar. Alice eline aldığı köpeği havaya kaldırarak gülüyor. Mia ise elini onun omzuna atmış.

Kapının duvara çarparak birden açılmasıyla yerimden sıçradım.
"Felaket! Kesinlikle felaket!"

Mia odanın her tarafına bakınıyor.
"Maskaramı gördün mü West?"

"Maskeni mi?"

"Maskara!"

Maskesini aranırken bir anda elimdeki fotoğrafa baktı.
"Ne bakıyorsun?"

Yanıma geldi ve resme baktı. Bir an duygulanmış şekilde güldü.

"Ne zamanlardı be..."

Parmağımı ablama götürdüm.
"Luna'yı hatırlıyor musun?"

Mia omzuma vurdu.
"Tabiki de! Kim hatırlamaz ki? Herkesin favorisi olduğuna yemin edebilirim. Keşke hiç o ajanlık görevini almasaydı."

"Ajanlık görevleri tehlikeli olsa gerek."