Özgürlüğün & Sonsuzluğun Simgesi

•Gerçekler•

Alanurla Ziya daha yeni uyanmışlerdi, aşağıda Katty kahvaltı hazırlamıştı

[Yatarken derinden göğsümde bir ağrı vardı Ziya boşuna endişelenmesini istemediğim için ona bildirmemeye çalışıyordum sonra geçince kalktım ama kalkar kalkmaz anıden tekrar geldi ve ben hemen ellerimi göğsüme götürüp gözlerimi sımsıkı kapattım]

Ziya Alanur'u böyle görünce hemen yanına geldi ve endişeli sesle

Ziya: İyi misin?

Alanur: İyiyim merak etme

Ziya: Alanur bana doğruyu söyle gerçekten iyi misin, bir doktora gidelim

Alanur: Merak etme sevgilim, iyiyim ben, zaten hamileliğin ilk ayında oluyor böyle ben Besteye de Aslıyada aynısını yaşadım, Selmanın söylediğine göre bu da hamileliğin bir belirtisiymiş o yüzden merak edecek bir şey yok

Ziya: Gerçekten mi, yada endişelenmemem için yalan söylemiyormusun!?

Alanur: Evet sevgilim gerçekten

Dedi ve başını göğsüne yasladı, Ziya da saçını okşadı

Ziya: Tamam ama yinede kontrola bir gidelim, bende bu ufaklığı görmek istiyorum

Diyerek elini Alanur'un karnına koydu ve başından öptü ve kokusunu derin derin içine çekti

___________________________________________
Birlikte dikkatlice merdivenlerden indiler.

Ziya: Bol vitaminli şeyler yiyeceksin, yemek istemiyorum diye bir şey duymak istemiyorum

Alanur: Ama Ziya yeme....

Ziya: Ama'sı maması yok!!! Az önce ne dedim, kendi ellerimle yediricem ve itiraz kabul etmiyorum anlaştık

Alanur: Bende seni şu kapıdan kovacağım anlaştık

Ziya: Yapabilirmisin ki!?

Alanur: Yapamazmıyım!?

___________________________________________
yemek yerken Alanur birden lavaboya koştu. Ziyada arkasından yetişti. Alanur kusuyordu, biraz kendine gelince soğuk suya yüzünü yıkadı ve saçık alıp arttı. Yüzü bembeyaz olmuştu, ziya telaşlanıp bir eliyle elinden tuttu değeriyle belinden tuttu. Alanur yorgunlukla Ziyaya yaslandı. İkisi de lavabodan çıkıp arabaya doğru yürüdülar. Ziya arabanın kapısını açıp dikkatlice Alanur'u oturttu
___________________________________________
Alanur Ziyanın elini sımsıkı tutuyordu ve ulturasona bakıyorlardı. İkisi de o kadar mutluydular ki gözleri sevinç göz yaşlarına dolmuştu, her an damlayabilirdi.

Ziya: Nerde bizim ufaklık Selma

Selma elleriyle göstererek

Selma: Bak burda görüyormusun henüz çok küçük ve çok sağlıklı

Ziya mutluluktan ağlayacak gibiydi, ve hemen endişeli sesle