Marianne Constancia
"Gan'on na lang ba 'yon? Hindi kayo magrereklamo sa Dean? Alam naman nating lahat na walang nagcheat 'di ba? Marianne? Noreen? Magsalita naman kayo!" anas ni pres.
I was still speechless, hindi ko alam ang gagawin. My head spins like I am out of nowhere. I can't focus, I am afraid of what people might gonna say about me failing. I'm such a failure.
"Noreen? Marianne? Ano? Tutunga-tunganga lang ba kayo?" pabalik-balik na tanong ni pres sa aming dalawa ni Noreen.
"For Pete's sake, Daniel! Kita mo namang nag-iisip pa nga ang tao 'di ba?" biglang anas ko sa kanya na ikinagulat nila.
For a couple of seconds, I turned myself into a real monster.
Totoo nga ang sabi nilang may itinatago ang bawat isa sa atin. Totoo ngang nagiging halimaw tayo kapag nagigipit sa isang sitwasyon.
"Calm down, Marianne." Puna naman sa akin ni Noreen.
"Pero bukas na ang pasahan ng grades natin, Noreen. Wala na tayong magagawa, for sure bagsak ang grades natin sa kanyang subject." My voice cracked as tears fall down on my cheeks.
"Please don't cry, Marianne. We'll find ways, hindi ka nag-iisa dito. Nandito kami, oh?" Ysabel tried comforting me but still I'm in tears. Hindi ko mapigil ang sarili na hindi maiyak.
"Don't worry much, nandito naman ako." Noreen said for the last time.
"I hope things will get better soon kasi hindi ko na kakayanin ang kahihiyang natatamo ko ngayon, lalo na sa harap ng parents ko, ayoko maging isang talunan."
"You're not a loser, Marianne. You're more than enough." Sambit ni pres sa akin na nagpagaan kunti ng pakiramdam ko.
"Huwag kang mag-alala kasi maghahanap tayo ng proof, hahanapin natin ang proof na hindi talaga tayo nagcheat. To prove Mrs. Casteñares na hindi tayo nagcheat sa exam niya. Once and for all."
"Once and for... all." I sadly whisper on my own.
Nalugmok na ako noon, hindi ko kakayanin ulit na pati ngayon ay malulugmok ako. I was once a failure but not now, siguro naman makakabangon ako. But the world is just unfair, kapag ayaw talaga sa'yo ng tao, pipilitin talaga nilang hilahin ka pababa 'no? Bakit kaya gan'on?
Sa buong buhay ko, ngayon ko lang talaga naranasang mapagbintangan sa bagay na hindi ko naman ginawa. Oo, aaminin kong loner ako, na walang gustong makipagkaibigan sa akin noon but accusing me for cheating, that's a no! I would never do that. Yes! Cheating is very trending and common in this generation but it doesn't mean na gagaya ako sa trending na 'yan. I would never do that!
"You, okay?" ani Ysabel.
Hindi ko napansing nasa tabi ko na pala si Ysabel. Kanina naman ay wala siya, hindi ko lang siguro namalayan.
I heaved a long sigh. "I'm fine, Ysabel. I guess I'm just stressing myself out. Kailangan niyo ring magpahinga."
"Mas mabuti pang umuwi na muna tayo, I know how stress you two are." Suhestiyon naman ni pres kaya para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan.
"Salamat, pres." I just couldn't say any longer. I am really tired, gusto ko na lang matulog at kalimutan ang lahat.
"Okay, see you tomorrow. Bukas, lalaban tayo ng patas, Marianne. You have to be strong."
Mga huling salita ni Noreen sa akin bago pa man ako tuluyang umuwi. I didn't even see her waving at me, I'm too focused on myself. Kahit si Ysabel ay hindi ko na napagtuunan ng pansin.
Kahit habang naglalakad ako pauwi, hindi mabura sa isipan ang mga nangyari. Palagi ko na lang naiisip, may kwenta ba ako?
"No, I didn't cheat!" bulong ko sarili.
Parang nawawala na talaga ako sa tamang pag-iisip. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Kung magpapatuloy ba ako o hindi.
"Yan? Okay ka lang ba? Nandito na tayo sa bahay niyo? I mean sa bahay nila Yohan."
Ysabel kept talking to me like a lost soul, I don't want to listen anymore, nakakapagod ng makinig.
"Huh? Okay, t-thank you."
"I hope bukas, magiging okay ka. We're all waiting for you to come back, lalaban pa tayo ng patas. Hintayin mo lang si Yohan, sasalubungin ka niya rito." Sambit ni Ysabel sa akin saka ako tumango ulit. "Oh, nandito na pala si Yohan. Bye for now!"
"Thank you, Ysabel. Let's go inside—"
I didn't let Yohan finished what he was saying. Gusto ko na lang matulog at kalimutan ang lahat ng mga nangyari at sana sa paggising ko'y bagong umaga na ang madaratnan ko.
Forget like it never happened.
"I know what happened, Marianne. I know what Mrs. Casteñares did. You don't have to hold it all in yourself, you don't need to hide it from me. Nandito naman ako. I can help you, remember what I have told you? Just focus on the brighter side. There's nothing to worry because that's just grades."
Marinig ko pa lang 'yon sa kanya, umigting na naman ang panga ko. Bakit ba ang dali lang para sa'yo?
"That's just grades? Para talaga sa'yo Yohan ang dali lang sabihin pero paano naman ako? Paano naman sa isang talunang tulad ko?"
Soon I as I had noticed, tears began the flow again. I don't want to cry but I just can hide the fact that tears are really falling down in my cheeks.
"I trust you, Marianne. I know you didn't cheat because you strived enough. Nakita ko ang pagsisikap mo, all those sleepless nights na napapansin ko, all those sacrifices and efforts you invested. Lahat iyon nasaksihan ko kaya please, be positive. Just this once, boyfriend mo ako. Ano man ang mangyayari, nandito lang ako sa tabi mo. Ako pa rin ang pangalawang tao na maniniwala sa'yo."
Kitang-kita ko sa mga mata ni Yohan ang concern, I know he is there for me, I know that he will never ever leave me.
"Pero kasi... kasi Yohan, Mrs. Casteñares accused me of cheating. Hinding-hindi ko magagawa 'yon. Never in my whole life." Patuloy kong pag-iyak sa harapan niya.
Mas lumapit pa siya sa tabi ko at binigyan ako ng napakainit niyang yakap. Pinapagaan niya ang loob ko sa paraang alam niyang gawin.
That warm hug of him made me calm down. Yohan is really my comfort healing. Hinding-hindi niya hinahayaan na umiiyak ako.
"Shhh, okay? Tahan na, hahanap tayo ng ebidensiya na magtutukoy na hindi ka nandaya sa exam, okay? You just have to trust me, just trust me. We can do this together, alalayan mo lang ako palagi, and we can surpass this. Huwag ka ng umiyak."
"I trust you, alam mo 'yan. Thank you for always being there for me, Yohan."
Wishing that tomorrow will be a fine day as typical ones. Praying that everything will be okay.
