Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
|Giriş: Tanıtım|
"Önde bir askeri araç, arkada bir ambulans geliyorsa bir eve yine ateş düştü demektir. Yine yaş tutulacak demektir...Yaklaştığın her mahallenin insanlarının buz kesildiğini hissedersin... İçinden geçtiğin her yer rahatlar... Ulaşırsın eve . Asker de evladı olan her anadan ,babadan bir sızının yükseldiğini, "Aman bizim eve doğru gelmesin" diye dua edildiğini duyar gibi olursun"...
"Ayakların geri geri gider. Bahçedeki çocuklar eve doğru koşar. Pencerelerde bir hareket başlar ve kapının önüne telaşla bir anne ,baba çıkar, bir sana, bir arkanda yere bakan Mehmetçiklere, bir de ambulansa bakar. Atar kendini yere.
Oğlu daha toprak altına girmeden o ana düşer toprağın üstüne. Öyle bir vurur ki yere deprem oluyor sanırsın... Konu komşu yığılır, bin feryat bin figana karışır ki içinden 'kıyamet bu' dersin.
Kimi ana önce sana doğru koşar. Ellerine sarılır. Son bir umutla yüzüne bakar, 'Yaralı, yaralı değil mi komutan?' der. Başını öne eğersin.Diyecek bir şey bulamazsın.Hiçbir şey diyemezsin. Dizlerinin bağı çözülür. Çökersin anayla birlikte yere. O ağlar, sen ağlarsın. Gözyaşları birbirine karışır.
Hemşire elinin titremesinden, gözünün yaşını silmekten sakinleştirici iğneyi yapamaz bile...
Fidan gibi evladını feda eden o babanın,ananın, eşin elinden "Vatan sağ olsun, vatan sağ olsun, şehit babasıyım ben" "Şehit anasıyım"Şehit eşiyim" dediğini duyarsın. Daha yeni doğan bebeklerin yetim kalması...
Kimi içine akıtır gözyaşlarını. Kimi donar kalır. Kimi günlerce konuşamaz. Kimi dua eder, kimi beddua. Kimi kendi saçlarını, kimi saçlarımızı yolar. Ne şapka kalır başınızda, ne rütbe omuzlarınızda, söker atar. Asıl büyük kıyamet bir-iki gün sonra kopar.
Gerçekle yüzleşme günüdür. Bu sefer cenazeyle birlikte varırsın mezarlığa Tören- mören hak getire.
Mahalleli alır şehidini omuzlarına, yer yerinden oynar. Ne protokol kalır, ne düzen. Tekbir sesleri, feryada karışır. Kimi "Evladımı en son haliyle hatırlamak istiyorum" der, cenazesini görmek istemez. Kimi de "Göreceğim" der. Gösteremezsin ki... Ya yüzü yoktur ya da bacağı. Bir üsteğmen elinde daha önce de okuduğu, sadece isim hanesi değiştirilmiş standart metni okur, "kanı yerde kalmayacak" sözleriyle konuşmasını bitirir. Tabuta sarılı analar, babalar, kardeşler duymaz, duysa da inanmaz...
Geride bir mezar, bir bayrak, bir ana kalır,bir baba kalır,kimsesiz bir evlat kalır...
"Şehitler ölmez vatan bölünmez "🇹🇷
Bitti
Baştan söyleyeyim bu yazıyı bir yerde goreniniz belki vardır.belki yoktur.
Giriş olduğu için kendim yazmıştım lakin sanki başka biri anlatsa daha içimize siner diye Bir komutanımızın anlattığı konuşmayı yazdım sadece 2-3 değişiklik yaparak..
