✺-------------✺ - 3 hafta sonra 3 hafta, Barlas la konusmamın üzerinden 3 hafta gecmişti. Bu 3 hafta boyunca hiç görüşmemiştik ve bugün sadece beni arayıp atığı konuma gelmemi istedi
Gönderdiği konuma geldiğimde hastaneye geldiğimi yeni fark etmiştim. Hastaneye girdim. telefonumu çıkarıp geldiğime dair bir mesaj gönderdim.
-gönderdiğin konuma geldim
+4.kat 49 numaralı oda'ya gel.
Açıkçası neler olduğunu merak etiğim için sorgulamadan asansöre binip 4.kata çıktım .
Kapıyı tıklatıp kapıyı yavaşça açtım Barlas kapının önündeydi içeri girdim ve kapıyı kapatım Kafamı kaldırıp barlasa baktım "Ne oldu? Neden beni buraya getirdin?"
"Sözümü tuttum...sana onu getirdim" "Ne o- nerde?" elini kaldırıp yan tarafımızı gösterdi kafamı gösterdiği yere çevirdim.
Zeynep..bedenim hasretle kavrulurken yüzünü görünce adeta taşlastım. yüzünün nerdeyse tamamında sargılar vardı. kolarında morluklar ve yanık izleri...
Yanına gitmek için hareketlendiğimde Barlas beni tutu kafamı çevirip ona baktım "Bırak biraz dinlensin. Bizde biraz konuşalım" "ne konuşacaz?"
"Gel benimle." "Burda konuşsak" gitmek istemiyordum ona daha yeni kavuştum. tekrar gitmek istemiyordum onu 1 saniye bile yanlız bırakmak istemiyordum. ona bir şey olmasından çok korkuyordum, ona sarılmak yanımda olduğunu hissetmek istiyordum .
"Olmaz. Hadi" beraber hastanenin bahçesine indik
"Şimdi sakince beni dinle Zeynep belli ki piskolojik ve fiziksel olarak çok büyük bir siddete maruz kalmış vücudunda ağır uyuşturucular ve mallesef daha ne olduğu tam bilinmeyen ilaçlar çıktı onu bulduğumda baygındı şimdiye kadar da ayılmadı yani sana kesin bir bilgi veremem ama kendisi bağımlı da olabilir " algılarım tamamen kapandı berbat hisediyordum
Barlas ayakta kalmam için destek oldu "birkaç gün burda kalmalı ve dinlenmeli merak etme buradaki doktorlar ve hemşireler onunla en iyi şekilde ilgileniceklerdir kısa zamanda toparlanır ve psikolojik tedaviye başlar"
Kendimi hiç iyi hisetmiyordum Barlasa sarıldım o da destek amaçlı tek elini belime yerleştirdi ayaklarımın titrediğini hissediyordum "kim bilir aylarca neler yaşadı" diye fısıldadım kafamı omzuna koydum ağlamak istemiyordum ama şu an duygusal anlamda çok zayıf hisediyordum. gözyaşlarım bir bir akıp omzunu ıslatıyordu.
ses etmedi, dakikalarca Barlasın omzunda ağladım buna gerçekten çok ihtiyacım vardı onun sayesinde kendimi daha iyi hissediyordum
"Teşekkür ederim..."
• • • • • Okunmalargitikçe düşüyor:(
Neyse sorun değil daha yeni başlıyoruz ಥ ‿ ಥ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{Aylin ve Barlas}
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{ Zeynep ve Murat }
Sonraki bölümde görüşürüz kendinize iyi bakın bayy ♥ ˘ ³˘
