Kitap kaiofzm aittir.
Gojo, Kyoto Jujutsu Lisesi'nin dışındaki bir ağaca yaslanmış ve belirli birini beklerken, bunun havalı görünebileceğine karar verdi.
Bunun için ondan nefret edeceğine hiç şüphe yoktu ama tepkileri ne olursa olsun onun için her zaman çok değerliydi.
Ondan o kadar nefret ediyordu ki, bazen 30'lu yaşlarına yeni gelmiş bir kadının vücudunda bu kadar nefret barındırmasının sağlıklı olup olmadığını merak ediyordu.
Özellikle de vücudu onunkinden çok daha küçükse.
Ağacın etrafına baktı ve beklediği kadını gördü. Gojo'nun gözleri, göz bağının altında genişledi ve sessizce kıs kıs gülerek tekrar saklandı.
Mutlu hareketin neden olduğu gülümseme, yanaklarının her birinde sevimli, kısa gamzeler oluşturdu.
"Pekala Gojo, notunu okudum..." Utahime lori uğursuzca başladı, ağacın etrafından dolanmaya başladı. Gojo, ağaca yaslanmışken yanında durup yüzüne baktığında hemen karakterine büründü.
"...neden bana parasal bir acil durum olduğunu ve seni şu anda görmek için her ne yapıyorsam bırakmam gerektiğini söylüyorsun?"
Gojo ona baktı, köpüren yüzü onun için çok sevimliydi.
Tatlı tatlı gülümsedi, gamzeleri yeniden belirdi. "Utahime, son zamanlarda çok düşünüyorum."
"Öyle mi?"
"Evet."
"Tamam. Buraya, sonunda beynini kullanabildiğini söylemeye mi geldin?"
"Utahime, dinle." diye bastırdı, hafifçe ağaçtan sekerek ve ellerini "teslim ol" hareketiyle kaldırarak. " Bizi düşünüyordum..."
Utahime tek kaşını kaldırdı ve kollarını kavuşturdu. Bu sefer ikisi için ne diyebilirdi ki?
Birkaç hafta önce, flört havasına girdi ve ona karşı kullanmaktan çekinmedi. En çok dikkatini çeken, "Utahime, kalbini kıskanıyorum çünkü senin içinde atan o, ben değilim~" dediğiydi.
Bu adam inanılmaz derecede utanmazdı ve "Büyüklerine saygı duy!" onun için etkisizdi.
Gojo devam etti. "...ve Fransa'yı düşünüyordum."
Bu tuhaftı. Ama Utahime "ah hayır Gojo, oraya gitme." diye ağzından kaçırdı hiç düşünmeden.
"Yalnız gideceğimi kim söyledi?"
Kaldırımdaki bir çatlağın etrafında üşüşen karıncalar gibi yüzüne bir kızarıklık yayıldı. "Ben-...KES SESİNİ, bana parasal bir acil durum olduğunu söyledin!"
"Doğru."
"Nasıl olur da SENİN para sorunun olabilir! Klanın yüzünden gerçekten çok zenginsin ve..."
"Gerçekten anlamadın mı, Utahime?"
Utahime cevap veremeden Gojo, aralarında beş santimden daha az boşluk bırakarak onun önünde durdu. Çenesini eline aldı ve yüzünü kendisine doğru kaldırdı. Utahime anında geri çekildi. "Neden bahsediyorsun?" diye sordu.
"Bu geziye yalnız gidersem, çok fazla param kalır." diye dramatik bir şekilde yakındı, elinin tersini gözleri bağlı alnına dayadı.
"Tamam? Aferin sana. Bazılarımızın geçimini sağlamak için çalışması gerekiyor, anlıyor musun?" diye çıkıştı Utahime, gözlerini kaçırarak.
