𝐒𝐨𝐦𝐞𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐋𝐢𝐤𝐞 𝐋𝐨𝐯𝐞 [ UNDER REVISION ]

chapter 26

Nagising ako dahil sa parang hinuhukay ang tyan ko. Agad ako bumangon at tumabok patungo sa cr. Lately napansin kung laging sumasakit ang ulo ko.
Naligo nalang ako at matapos maligo bumaba na'ko. Nagtungo ako sa kusina nadatnan ko roon sina mommy at kuya pati na rin si lhea.

Binuksan ko ang refrigerator.agad na umasim ang mukha ko sa naamoy. Ano ba yan bakit ang baho amoy panis.

"Bakit amoy panis!" reklamo ko at tinakpan ang ilong.

"Anong panis"lumapit si manang at inamoy ang pagkain. Nagtatakang tumingin ito sa'kin "hindi naman po ma'am" anong hindi?! Eh amoy panis nga.

"Paamoy nga" inamoy ni lhea ang kalderita

"Kagabi kolang yan niluto impossibling panis yan" si manang.

"Hindi naman"si lhea at bahagya pa tinikman ang kalderita.

"Akin na nga"at inamoy ni mommy ito.

"Hindi nga"

"Eh!!...amoy panis ayuko ambaho!"reklamo ko at umupo sa silya para kumain ng agahan. Nagtatakang tumingin sakin sina momm at lhea pero hindi ko nalang ito pinansin.

"Shane kamusta pag-aaral mo?"si kuya ethan ang nagsalita

"Okay naman po"sambit ko

"Kuya may boyfriend na yan!"singit ni lhea bigla tuloy tumalim ang tingin sakin ni kuya ethan

"And who's this guy shane?"kalmado at matiin na sambit nito.

"You know him kuya"i said

"Hmm?"

"My best friend damdam"

"Ow!"mukang nabigla si kuya sa sinabi ko"well then wala na'ko ipag-aalala pa"ngiti-ngiti sambit nito.

Matapos mag almusal hinatid kami ni kuya ethan ni lhea sa school kahit kailan hindi talaga nagbago si kuya ang bait parin nya at ang gwapo pa. Matangkad si kuya 5'8 ang height at malaki pangangatawan. Halatang nag ge-gym. Matangos rin ang ilong moreno at hazel eyes.

Kahit hindi pako nakakarecover sa nangyare kahapon. Hindi parin ako makapaniwala sa nangyayare sa pamilya namin ngayun. Plano pa naman sa'min namin mag bonding pero mukang hindi matutuloy.

Nang pumasok ako sa room wala pa gaanong tao kaya napagdesisyonan kung mag tungo sa rooftop. Para magpahangin ng kaunti. Pagdating ko sa rooftop naupo ako sa may bench na bakal.

Nakatingin ako sa payapa na himpapawid. The blue peaceful sky makes me comfort. Hindi ko maiwasan mapaluha sa dami ng problema dumating ngayun. Napapatanong ako sa sarili ko bakit nya kaya nagawa iyon? May pagkukulang ba kaming mga anak nya sakanya para gawin nya yun, ngayun may sakit si mommy at ang malala pa don ay sakit sa puso. Alam kung nagdurusa si mommy ngayun, ano ba gagawin ko para ma completo ulit ang pamilya ko.

"Are you alright?"mabilis kung pinahid ang luha sa mga pisnge ko ng marinig ko ang boses. Na kagabi kopa gusto marinig.umupo ito sa tabi ko.

"Why are you crying?"bakas sa tinig nito ang pag-aalala.

Mapakla akong tumawa "nako! Wala napuwing lang" pagdedeny ko.

"Tell me the truth"mariin na sambit nito. Alam mo talaga kung paano ako magsinungaling no.

Hindi kona mapigilang umiyak. Niyakap ako nito.

"Ssh.... I'm here"

"Si daddy" naiiyak na sambit ko.

"What about tito?"

"May kabet sya"naramdam kung natigilan sya.

"Sshhh....you can cry on my shoulder" nakaramdam ako ng gaan ng loob at pagmamahal sa sinabi nito. I felt peace at her shoulder. Sa mga bisig nito nagiging payapa ako. Kalaunay bumitaw nako sa pagkakayakap.