𝐒𝐨𝐦𝐞𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐋𝐢𝐤𝐞 𝐋𝐨𝐯𝐞 [ UNDER REVISION ]

Chapter 30

*After 5 years*

"Mimi!"maliit na boses ang bumungad sa'kin sa loob ng mansyon pag-uwi ko.

"Danielle don't run you might stumble"si abuela habang nasunod kay danielle.

"Mimi!"

Lumuhod ako para magpantay kami.

"How's my baby?"malambing na sabi ko sabay karga dito.

"I'm okay mimi J played with lola"masayang sabi nito. Tumingin ako kay abuela.

"Danielle and i played basketball"she chuckled. Nagulat ako.

"Abuela bakit naman po kayu nagkikipaglaro kay danielle at Basketball pa talaga baka mabinat po kayu" nag-aalalang sabi ko.

She chuckled"it's okay, right kiddo" pinisil nito ang pisnge ng aking anak. Humagikhik na tumango si Danielle.

"Oh come on let's eat handa na iyong hapunan ni manang"sabi nito. Naglakad kami patungo sa kusina.

Ilang taon na rin kaming nakatira dito.ilang taon ang lumipas at hindi na'ko umuwi ng pilipinas non, si kuya ethan nalang ang bumibisita sa'kin dito. Nasa third year college na'ko ngayun and I'm taking architecture. Hindi narin ako nag oopen sa old account ko. Gumawa ako ng bago pero ibang pangalan ang ginamit ko kundi ang apelyido ni mommy nong dalaga pa s'ya.atagal na panahon akong nagdusa dahil sa depression at pangungulila kay mommy,sumabay pa ang pagbubuntis ko na mas lalong napahirap sa'kin. Pero tinulungan ako ni abuela, kinuha n'ya ako ng psychiatrist para sa depression ko at kalaunay gumaling ako. Laking pasasalamat ko dahil  naipanganak kung malusog at walang kapansanan si Danielle.

Naupo kami sa hapag kainan.

"Mimi I wat chicken wings"sabi ng anak ko. Ngumiti ako at tumango. Nasa five years old ngayun si danielle at pumasok narin s'ya sa grade one. Alam kung mahirap dahil dalawa kaming nag-aaral pero tinulungan ako ni abuela kaya ang laki ng pasasalamat ko dahil meron s'ya sa tabi ko.

We started eating.

"How's my baby!!"tili ng kung sino.

"Tito dad!!"tili ng anak ko ang bumaba sa upuan. Tumakbo ito sa pinto ng kusina. Makita kung nakatayu si kuya ethan dito. Ngumiti ito.

Pareho silang kumain na rin.

"Kuya napadalaw ka?"i asked.

Tumingin ito kay danielle at ginulo ang buhok ng anak ko" I just missed this little boy" humagikhik lang ang anak ko at ngumiti.

"Nga pala may sasabihin ako"simula nito

"Ano yun ihjo?"si abuela.

"Uuwi kana ng pilipinas shane"natigilan ako sa sinabi nito.

"B-bakit parang nagbago ang isip mo?"I asked.

Sasagot na sana ako pero bigla nagsalita ang anak ko."mimi where's Philippines? Do you live there too?"inosenting sabi nito. Bigla akong kinabahan paano pagnagkita sila. paano pagnakita n'ya ako. Paano pag nakita n'ya si danielle. Anong gagawin ko malalayo sa'kin ang anak ko.

"Yes baby your mommy is from the Philippines" ngumiti si kuya. Bigla timili ang anak ko.

"Mimi let's go there!! I want to go to the Philippines!!"masigla sabi nito. Sandali akong napahimik at tumango.

Nang matapos kumain pina-akyat ko muna si danielle, sa kwarto nito, para makapag-usap kami ni kuya ethan.

Naupo kami sa sofa.

"Kuya...anong ibig mong sabihin kanina?"panimula ko.

He took a deep breath "shane kailangan muna umuwi"