When My Life Change

Chapter 3

“What are you doing here in our house?” may pagdidiin tanong ko sa kanya.

Shocked was written all over her face. “What?! Mayaman ka? Hindi halata ah.” sabi niya at pinasadahan ako ng tingin.

I looked at the clothes I was wearing. I’m still wearing cheap clothes, I hate this! I look like I’m poor while wearing this. I really need to find a way to go back to my real life.

“Sinungaling, isang lalaki at isang babae lang naman ang anak ng amo ni Lola.” pagtataray niya. She’s really getting on my nerves.

Lola niya pala si Yaya Melda, hindi halata. Yaya Melda’s kind, while her? Never mind. Halata naman siguro kung anong ugali niya.

“What the hell?! Bakit naman ako magsasayang ng oras lying to you?” magsasalita sana siya nang pumagitna sa ‘min si Yaya.

She glared at me and Ella. Nagulat na lang ako nang batukan ako ni Yaya that’s why Ella laughed so hard at inilabas ang dila niya para asarin ako. “What was that for?” tanong ko habang hinihimas ang parteng binatukan ni Yaya. Ella’s still laughing not until binatukan din siya ni Yaya, mas malakas ‘yun kaysa sa pagbatok sa ‘kin.

“Lola naman!” busangot na pagrereklamo ni Ella. I was about to laugh nang tawagin ako ni Yaya.

“Why?” I asked.

“Sasama ka kay Ella pa-Laguna---”

“What?!” sabay na pagrereklamo namin ni Ella.

“Hindi ka pwede rito, Zach. Tiyak akong papaalisin ka ng mommy mo dahil hindi ka nila kilala. Kaya ro’n ka muna sa bahay ko titira pansamantala, okay?”

She’s right, Mom and Dad doesn’t know me. The way Dad acted a while ago assured me that they would throw me out of this house when they saw me. God knows how much I don’t want to live under the same roof with Ella but I don’t have a choice. Wala akong mapupuntahan kung tatanggi ako. I also know that Ella doesn’t agree with this pero pinagalitan siya ni Yaya at wala na siyang magagawa.

“Isa pang tanong babalyahin na kita. Oo! Malapit na tayo, kainis ‘to! Tsk!”

I just rolled my eyes.

I was just asking kung malapit na ba kami dahil hatinggabi na. I want to rest. Tss, what a bad-tempered girl.

“Salamat, Mang Pitong!” sabi nitong babaeng ‘to after namin bumaba sa cargo truck.

Yes, sa cargo truck kami nakasakay, sa likod kami dahil nasa harap si Mang Pitong pati na rin ang asawa niya. Open-air siya kaya hindi ako makapagpahinga ng maayos.

“Walang anuman! Mag-iingat kayo! Mauna na kami, Neng.” tumango naman si Ella at sinabing mag-ingat din daw sila.

Nang makaalis si Mang Pitong, humarap sa ‘kin si Ella at umirap. I just give her a blank stare. Tumalikod siya ulit at nauna maglakad.

We were in the middle of grass and tall trees... And I didn’t know where we were going. I can’t see anything clearly dahil gabi na at walang ilaw rito. Hirap na hirap akong maglakad dahil sobrang daming putik dahil umulan kanina. I can even hear frogs croaking. It’s giving me goosebumps. I hate frogs dahil kadiri sila, ayoko ng balat at itsura nila.

“Pwede ba, Zach! Bilisan mo naman kahit kaunti!” ngayon ko lang napansing ang layo na pala ni Ella sa ‘kin nang lingunin ko siya.

“Can’t you see? Ang daming putik sa paligid, ayokong maglakad sa ganito, okay? I’m not used to it.” napatigil naman si Ella sa paglalakad at humarap sa ‘king naka pameywang.