Sun and Moon ft KenTin

62 0 0
                                    

“Hi, I'm Tin,” bati sa'kin ng isang hindi ko naman kilalang lalaki.

“Here, wipe your tears,” dagdag pa niya at iniabot sa akin ang panyo.

“Ba't mo ginagawa 'to?” tanong ko, nagkibit-balikat lang siya.

“I just wanna say that everything happens for a reason. Your feelings are valid,” saad niya sa kawalan.

“Go, cry all you want. I won't judge you,” he said.

What he said is very comforting. Iniyak ko lang lahat, hanggang sa napagod ako kakaiyak. Inihatid niya ako sa bahay namin. And that's how our story started.

“Tin, what if?”

“what if?”—Tin

“What if you fall in love?”

“fall in love?”— Tin

“Yes”

“May problem ba ro'n?”—Tin

“paano na?”

“Hindi kita iiwan.”—Tin

“okay.”

“I have something to tell you, pala.” —Tin

“Spill the tea.”

“I l-like you.”—Tin.

“I know” sagot ko, kunot-noo siyang nakatingin sa'kin ngayon.

“I know it's you the one who always sends flowers, foods for breakfast—lunch—dinner and chocolates every valentines.” I said.

“H-how?”—Tin. “We're friends, right?” mahina pa akong natawa.

"S'yempre kilala na kita."

“So, pwede na akong ma inlove.” he chuckled.

“Hindi.” I coldly said.

“Why, magseselos ka ba sa sarili mo?” he chuckled again. While me, I'm holding back my tears.

“We can't be each other's sun and moon, Tin.” Now I'm completely crying after I said those words.

“Bakit ka nagsinungaling sa'kin?” tanong ko. Binigyan niya lang ako ng mukhang—naguguluhan.

“You're diagnosed with a stage 4 leukemia, right?” saad ko. He's shocked. “How did you know?”

“Isa akong doctor sa hospital kung saan ka na-admit. My father was your doctor, but a week ago, he retired. So, ako ang papalit sa kaniya.” Nagulat siya katulad kung paano siya nagulat nang malaman ko ang sakit niya.

“Grabe yung mga rebelasyon ngayong gabi 'no?”—Tin.

Nakatingin lang kami ngayon sa kawalan. Nandito kami ngayon sa lugar kung saan kami unang nagkakilala.

“I always pray at night na hindi lumala yung sakit mo. Kaso wala e, gano'n yata talaga.” I laughed bitterly.

“Moon, stay just as you are and always shine for me.” he said and held my hands.

“I can't shine without you, my sun.” I said and we're both crying right now.

“Alam kong lumaban ka. Ayos lang kahit sumuko ka na. Nahihirapan din akong nakikita kitang ganiyan e. You can rest now, Tin.” he just gave me a sweet smile and he closed his eyes, forever.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Aug 24, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

SB19 SHIPS OneShot/StoriesWhere stories live. Discover now