Danerie pov
Oo...narinig ko lahat
Sobrang sakit isipin naganon lang sakanya yong mga effort....
[Ring phone]
"Hello?"-danerie
"Danerie this is vee pwede kabang pumunta dito sa rooftop?"-vee
*****
Kaagad Kong binaba Ang phone at pumunta nalang sa rooftop
Vee pov
Sorry kung masasaktan kita pero ito lang Ang paraan para kalimutan monako...
Masakit pero ayokong umasa sya sa wala
Alam Kong nag effort sya sakin
Danerie:vee?
Lumingon kaagad Ako rito
Vee:oh...halika
Danerie: b-bakit?
Vee: sorry....
Danerie:vee iiwan monanaman baako?...
Danerie:bat ba palagi nalang sana Hindi kanalang bumalik....nag ibakana vee
Vee:patawad kung hindi
na ako ang taong
nakilala mo noon,
binago ako ng
lahat kaya nagkaganon.
kung hindi mo na ako
nakikita bilang isang
pahingahan mo,
libreng libre ka na
para kumawala sa
mga bisig ko.
Danerie:“wala na ba talaga tayong pag-asa?”
Vee:“wala na”
Danerie:“ayaw mo na ba sa akin? minahal mo ba talaga ako?”
Vee:“minahal kita, at hanggang doon na lang iyon”.
Danerie:Ang sakit monaman mahalin vee lahat naman pinaramdam ko pero Wala naba talaga ako sa puso mo Wala nabang natitira dyan *tears drop*
Vee:*start crying* Hanggang dito nalang danerie pagod nako
Danerie:napapagod din naman Ako vee ah pero iniwan bakita? *crying*
Vee: s-sorry....
Danerie: Hanggang dito nalang vee paalam... salamat sa lahat mag iingat kapalagi
Vee:paalam danerie... Hanggang dito nalang Ang sakit na dinadala mo pangako Hindi monaulit Ako makikita Hindi ulit Ako babalik pa...paalam mahal
Pag katapos Kong mag bitaw Ng salita ay tumakbo naman sya papalayo
Danerie pov
“wala na ba talaga tayong pag-asa?”
“wala na”
“ayaw mo na ba sa akin? minahal mo ba talaga ako?”
“minahal kita, at hanggang doon na lang iyon”.
Ng lambot Ako sa mga nag flashback na salita Mula kanina
Hannah tumatakbo Ako tuloy PARIN sa pag tulo Ang luha ko Hindi ko mapigilang Hindi ko ma control at habang sa pag takbo ko ay bumuhos Ang malakas naulan pero Hindi parin. Ako tumigil sa pag takbo ko Hanggang sa namlambot na ang mga tuhod ko kaya napa luhod nalang sa kalsada at umiyak
Vee pov
tama na siguro‚ pagod na ako
Habang bumubuhos Ang ulan ay sabay nito Ang pag buhos Ng luhakong Hindi tumigil
Wala Ng pag kakataon
Wala Ng muli
Wala Ng pag kikita
Hanggang dito nalang paalam mahal ko sana maging Masaya ka sa kung Anong Meron ka....
.
.
.
.
.
1 year later
Unknown pov
madaling araw na pala
akala ko tayo pa,
tagal mo na pala
akong iniwan, sinta.
.
.
.
.
.
.
.
Unknown pov
at Ng pinaglayu
man tayo ng tadhana,
masaya akong nakilala’t
nakasama ka kahit sa
maiksing pagkakataon
lamang.
at kung pagtagpuin
man tayong muli,
masaya akong
babatiin ka—
kayo ng bago
mong kasama.
Unknown pov
Salamat lahat Ng saya na ibinigay mo sakin....
Kahit mas maramipang sakit....
Unknown pov
I'm sorry kung hindi Mona ulit alam kung pano sumaya....
Unknown pov
Siguro nga Hindi tlga Ang Tayo para sa isa't Isa
Ngayong Masaya naako nanakikitakitang Masaya na saiba
Mula dito salangit nag papaalam na muli....
Salamat salahat lahat danerie
The end
YOU ARE READING
the dare
Short StoryThis is fictional, grammatical errors. the two couples are trying to love each other, they are trying to appreciate each other, but Vee left Danerie several times, their relationship is difficult for both of them.
