Azer son günlerde eve ya gelmiyordu, ya da sabah'a karşı geliyordu.
Bunu söyleyeceğim aklıma hiç gelmezdi ama endişeleniyordum.
Bugün de o günlerden birisiydi.
Saat gece'nin üçüydü ve Azer yaklaşık 10 dakika önce gelmişti.
Salonda boş boş oturuyor ve kapalı televizyona bakıyordu.
"Bana kahve yapabilir misin?" dedi gereğinden fazla sessiz ve sakin bir sesle.
"Bana kahve yapabilir misin, lütfen?" diye tekrar etti.
Son kelimesine karşı kaşlarımı çatmış, yine de bir şey demeden tekli koltuktan kalkmış mutfağa doğru ilerlemiştim.
Azer'in içebildiği tek hahve olan filtre kahve'yi yapıp elimdeki kupayla salona geri döndüm.
Kahve'yi orta sehpaya bırakıp Azer'in yüzüne bile bakmadan eski oturduğum yere geçtim.
Kahve dolu kupasını eline aldı ve bir yudum içtikten sonra sehpaya bıraktı.
"Yarın eve gelemeyebilirim... Bekleme yani, uyu."
Ona bakmadan sakince kafamı salladım.
Normalde olsa haber bile vermezdi.
O sessizce kahvesini yudumluyor, ben de sessizce onu izliyordum.
Boş kahve kupasını orta sehpaya bıraktı ve bana çevirdi gözlerini.
Ben de ona baktığım için göz göze gelmiştik.
Sanki son kez bakıyormuş gibi baktı o an gözlerime.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ASWIUM (bxb tamamlandı)
Подростковая литератураAilesi tarafından kapı dışarı edilmiş Adil'i evine alıp, sahip çıkmaya çalışmıştı Azer. Nasıl bilebilirdi ki takıntılı bir adama dönüşeceğini? ⚠Bu hikaye mutsuz sonludur. Karakterler arasında anlaşmazlık, hakaret etmek gibi durumlar mevcuttur.⚠
