Park Jimin, kalbi paramparça olduğunda bütün hayatını arkada bırakarak bambaşka bir ülkede kendisine yeni bir hayat kurmuştur ta ki en büyük kalp kırıklığı Min Yoongi ile yıllar sonra yolları kesişene kadar.
idol yoonmin 🍋 iki bin yirmi üç ağustosu
Bu bölümü okuduğunuz tarihi ve saati benimle paylaşır mısınız?
Ben bu hikayeyi yazarken inanılmaz bir keyif alıyorum, umarım siz de okurken benim aldığım kadar keyif alırsınız. Lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin. Düşüncelerinizi, yorumlarınızı, hissettiklerinizi görmeyi çok isterim.
Herkese iyi okumalar, kocaman kocaman öpüyorum yüreklerinizi.
not: şarkıyı başlatın, size sonuna kadar eşlik edecektir.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
gelmeyecek, bilmiyor musun?
ikinci kez sevmek zorundasın, hayat yarında ileriye bak
asla arkana dönme
🍋
Amalfi'yi bu kadar meşhur eden sahiline her gittiğimde sebebini anlıyordum. Hele de vakit güneşin Akdeniz'in derinliklerine dalışını izlemenin hazzı gerçekten de bir başkaydı. Yine de ben, Amalfi'deki evime çıkan merdivenleri tırmanırken dönüp de arkamdaki o manzarayı izlemek için yeterince iyileşmemiştim.
İtalya'daki beşinci ayımdaydım. Küçük ama sevimli bir evim, güzel bir deniz manzaram vardı. Hayatımı biraz kolaylaştıracak kadar İtalyanca dolmuştu kulağıma, ama onu kullanmaya da çok ihtiyacım olmuyordu. Ophelia gün aşırı beni arıyor, benimle uzun uzun telefonda konuşuyor, ne hikmetse de beni konuşturacak bir şeyler buluyordu.
Bunun dışında yalnızdım, Woosung hyung Kore'ye gideli bir hafta oluyordu ve geri gelmesine de henüz iki hafta vardı. Yalnızca iki haftasını geçirmek için geldiği İtalya'da benim için bir buçuk ay kalmış, her gününü de benimle geçirmekten hiç sıkılmamıştı. Beni evden çıkarmaya o başlamış, sahilde uzun yürüyüşlere, meşhur limon bahçelerine, evime çıkan merdivenlerdeki mekanlara, Tasso meydanına, Amalfi'nin meşhur dar sokaklarındaki gece gezmelerine o sürüklemişti.
O gittiğinde kendimi daha kötü hissedeceğimi biliyordum, ben de o da, Ophelia da bunu çok iyi biliyorduk. Ama hepimizi şaşırtarak düşündüğüm kadar da kötü olmamıştım. Yalnızdım, çok yalnızdım sadece. Buna da alışmaya başlıyordum artık.
Woosung hyung ile sık sık gittiğimiz, manzarası en güzel olanının önünden geçerken yüzümü öne eğmiş, yanımda o yokken birileriyle konuşmaktan çekinmiştim. Üstelik kulağıma çalınan belli belirsiz Koreceden sonra birilerinin beni tanıması ihtimalinden de çekinmiştim.
