Sabah olmuştu sebastiyanı biraz sevdikten sonra kalktım ve aşşagı bahçeye indim çok güzeldi gözümü kapattım ve güzel bir iç çektim belki şuan bir kaç ay belki günden bile az bir sürede efe ile evlenecektık bu beni baya bı strese sokuyordu...
Arkadan efe geldi ve bir şey olup olmadığını sordu büyük bir ihtimal oda erken kalkmıştı dün GECEYİ İKİMİZDE UNUTAMIYORDUK o gece hiç akıldan cıkmiyordu hele mi hele yanıma gelmesi beni mutlu belki harika hissettirmişti.Efe ile baya yakındık ama arkadaş gibi değil başka türden bir yakınlıktı daha ben bile çözememiştim...
Derin yanımıza geldi ve kantine inip inmeyecegimizi sordu.ben kurt gibi açtım ama belli etmiyormuş gibi bir ses ile.
"Siz yiyecekseniz bende geleceğim" demiştim efe'ye sırıl sıklam aşık olmuştum ama bu nedensizice can yakıyordu sanki o benden hoşlanıyor ama her an bırakabilecek gibiydi.Cok geçmeden emir,deniz ve eda geldi hep beraber kahvaltı Yaptık efe gözünü benden ayırmıyordu.Emir derine cıkma teklif etmişti o sırada efe de arka elinden bir şey alıp önümde diz çöktü ve hayatımda duyduğum en güzel kelimeleri ondan duymuş oldum.
"Benimle cıkarmısın güzelim?"
Belki sizin için bu ne ya denilecek bir şey olabilir ama benim için bir kızın her erkek'den duyması gereken bir söz benim gözümde.
Hiç düsünmeden evet dedim onu seviyordum ve bunu tüm ülkeye yayacak kadarda cesurdum derin ve emir mutluluktan ağlıyordu.
