*តពីភាគមុន*
"យើងមកហើយដោះលែងស៊ូនូទៅ"និយាយសម្លេងស្មើបែបកាចៗតែយ៉ុនវីអត់មានញញើតបន្ដិចសោះឡើយនៅញញឹមស្រស់ដាក់នីគីទៀត
"ស្រួលពេកទេដឹងអង្គុយផឹកតែជាមួយយើងសិនទៅល្អទេ"អត់ទាន់និយាយគ្នាផងចង់ទៅវិញងាយៗមិចដល់យូបានឲ្យទៅ
"លោកមិចនិយាយបាតដៃខ្នងដៃចឹងចោលម្សៀតបំផុតហើយ ឌឹប"ចាប់ក្របួចកអាវយ៉ុនវីហើយដាក់មួយដៃដេកដួលនិងដីកូនចៅឃើញចៅហ្វាយបែបនេះប្រុងដកកាំភ្លើងបាញ់ហើយយ៉ុនវីក៏ធ្វើសញ្ញាហាមឃាត់
"ខ្ញុំមានបានថាឈប់លែងស៊ូនូឯណាឆាប់ខឹងម្លេះ?"ងើបពីការដេកដួលមកអង្គុយចាក់ទឹកតែធ្វើមិនដឹងនីគីទៅជិតស៊ូនូរួចយ៉ុនវីដើរមកពីក្រោយចង់បាញ់សម្លាប់តែក៏អត់វិញ
"យកគេចុះយើងដោះលែងហើយ"ចិត្តមួយអាណិតចិត្ដមួយស្អប់ដោយគ្មានហេតុផលអារម្មណ៍វិលវល់ច្របូកច្របល់ចូលគ្នារកថាមិនត្រូវ
"ចៅហ្វាយផែនការយើងមិនមែនបែបនិងទេ"អ្នកជាកូនចៅឆ្ងល់ខ្លាំងណាស់មានឱកាសបែរជាអត់សម្លាប់ទាំងដែលខំរៀបគំរោងអស់ច្រើនថ្ងៃ
"ចៅហ្វាយធ្វើចឹងអត់ខ្លាចលោកស្រីគីមខឹងទេរឺ"យ៉ុនវីមិនបានឆ្លើយតបនិងកូនចៅទេផ្ទុយគឺគេញញឹមទៅវិញ
"ថាមិច! យ៉ុនវីហ៊ានធ្វើចឹងដាក់កូនហេស? ថ្លើមធំពេកហើយយើងខំទុកចិត្ដគេបកមកខាំយើងដូចក្រពើវង្វេងបឹងថ្លោកទាបណាស់"នាក់ទាំងពីរកាលបើដល់ផ្ទះហើយក៏រៀបរាប់ប្រាប់ហេតុការណ៍ដែលយ៉ុនវីធ្វើដាក់ខ្លួនលោកស្រីគីមខឹងជាខ្លាំងចង់តែចាត់ការនាយចោលទេពីតូចដល់ធំស្រមោចមួយមិនឲ្យប៉ះផង
"ម៉ាក់កុំខឹងបងវីណាពេលនេះខ្ញុំមានសុវត្ដិភាពហើយនីគីការពារខ្ញុំបានល្អណាស់"ចាប់ដៃនីគីចំពោះមុខម៉ាក់ខ្លួនលែងខ្លាចអ្វីទាំងអស់រីឯលោកស្រីគីមញញឹមបើកចិត្ដទទួលយកនីគីបណ្ដើរៗហើយ
"បើពួកឯងពេញចិត្ដគ្នាម៉ាក់អនុញ្ញាត! ម៉ាក់នឹងទៅផ្ដាច់ពាក្យជាមួយគ្រួសារក្មួយវី!!! តែម៉ាក់មានលក្ខខណ្ឌគឺ..ឯងនីគីត្រូវមើលថែកូនយើងឲ្យល្អយល់ទេ"នីគីមិនតបគ្រាន់តែញញឹមហើយងក់ក្បាលព្រោះពេលនេះនាយកំពុងរំភើបឥតឧបមាអ្នកជាម្ដាយចូលទៅអោបកូនទាំងពីរពោលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់
