Unexpected Love [COMPLETED]

UL: Can't Keep My Hands To Myself

Karla's POV

isang linggo na kaming di nagkikita ni Andy. Namimiss ko na sya kaya lang di kami pwedeng magkita dahil ayaw ng Daddy nya. Wala na nga rin ako sa MPU. Kusa akong umalis para wala na rin masabi ung tatay nya. Gusto ko ng makita si Andy pero paano? Bantay sarado si Andy. Di naman pwedeng tumunganga lang ako. Naputol lang pag iisip ko ng may doorbell kaya agad akong bumaba para tignan kung sino. Nabanggit ko bang lumipat na rin ako ng bahay? Kung hindi pa ayan sinasabi ko.

Anyways bago ako makalimot binuksan ko na ung pintuan nagulat ako ng tinulak nya ako papasok ulit ng bahay then ni-locked nyang mabuti ung pinto. Di ko naman makita ung mukha nya kasi tagong-tago sa suot nyang cap, shades at hoodie.

Me: sino ka?!

Galit na tanong ko sa intruder. Pero wala akong nakuhang sagot kasi busy sya sa pagsasara ng mga kurtina.

Me: hoy anu ba?!!!!

Nabigla ako ng bigla nya akong yakapin and this time kilala ko na kung sino to' amoy pa lang. Hindi ko pwede makalimutan ang amoy nya dahil sa buong buhay ko sya lang ang may ganyang bango.

Me: Andy?

Hindi sya sumagot mas hinigpitan nya pa ung yakap nya sa akin. Kaya ako napayakap na rin namiss ko sya. Kaya di ko na napigilan sarili kong umiyak. Humiwalay si Andy sa pagkakayakap nya sa akin kaya ako napatingin sa mukha nya habang patuloy pa rin ako sa pag-iyak.

Andy: babe please dont cry...

Pinunasan nya ung mukha ko pero wala pa rin tigil sa pagpatak ung luha ko. Para makita ko ang mga mata nya tinanggal ko ung cap nya at shades then don ko narealize na naluluha na rin sya. Kaya automatic na napahawak ako sa pisngi nya.

Me: Andy...
Andy: Im sorry *cry hard* im sorry *sob* im sorry....

Walang tigil nyang sabi ng sorry habang humahagulgol. Naawa ako sa kanya kasi kitang kita ko sa mata nya ang pain at sabik. Kaya niyakap ko sya habang magkadikit ang mga noo namin.

Me: sssshhhhh.... Dont cry babe. Diba ayaw mong umiyak ako kaya please stop crying na. Di mo naman kasalanan ang nangyayari kaya wag kang mag sorry.

Andy: No! *iling ng ulo* i should say sorry to you. *sob* kasi kung hindi dahil sa akin di ka aalis sa MPU. Kung di dahil sa akin di ka lilipat. Kung di dahil sa akin di ka nahihirapan ngayon. Kung....

Di ko na pinatapos ung sasabihin nya dahil agad ko na syang hinalikan. I cant stand hearing her blaming herself even if she's not her fault. Matagal kong dinikit ung labi ko sa labi nya then pinunasan ko na ulit ung mga luha nya.

Me: Andy di mo kasalanan ang nangyayari ngayon. I know nahihirapan ka sa sitwasyon mo. Pero Andy handa akong ipaglaban ka sa Daddy mo. Gagawin ko ang lahat mabawi kita sa kanya kasi mahal na mahal kita di ako papayag na mawalay ka sa akin. I cant live without you Andy. Kulang ako kung wala ka.

Andy: I wont let you fighting alone.

Napakunot ung noo ko sa kanya na nagets nya bakit ganun ang facial reaction ko.

Andy: magtatanan tayo.
Me: ano?!
Andy: mahal kita Karla kaya ko to ginagawa hindi importante sa akin ang yaman ng daddy ko. Aanhin ko ang yaman kung di naman un ang magpapasaya sa akin. Kaya please sumama ka na sa akin.
Me: teka paano ka ba nakatakas?

Sabi ko then hinila ko sya tungo sa sofa para maupo kaming dalawa di ko binitawan ung kamay nya.

Andy: sila Carly tinulungan akong makatakas sa bantay ko. Tsaka si Ate ang look out.
Me: Saan naman tayo pupunta?
Andy: Kay mommy. Tutulungan tayo ni Ate makaalis dito. Safe tayo kay mommy.
Me: paano si Jessie?
Andy: pinasundo ko na kay Blake at ezra.