kaçak çocukluk

13

"Gitmen kolay olmuştu, dönerken zorlandın mı?"

"Giderken zorlandığım kadar hiçbir konuda zorlanmadım."

Kaan'ın içi sinirle dolup taşarken sessiz kaldı. Eğer ki açsaydı ağzını, karşısındaki adamın kırılıp döküleceğine emindi. Yıllar önce hatta iki hafta önce sorsanız en çok arzuladığı şey buydu. 

"O gün yaşanılan konuşma olmasaydı da gidecektim."

"Bunu konuşmak istiyor musun?"

"Konuşmayacak mıyız eninde sonunda?"

"Düzgünce olmayacaksa konuşmayacağız. Şu an ne dersen de seni anlayamam, sana hak da veremem. Sinirim ne benim gözlerimi açar, ne de senin suçlarını aklar."

"Neden çağırdın o zaman?"

"Neden geldiysen ondan. Yaşamak için tek nedenimi benden çalıp ülkelerde kayboldun. Bırak da acılarını göreyim, içim yangını söner belki."

"Senden af dileyemem, daha doğrusu dilemem."

"Neden?"

"Hatalı değilim ve sen de farkındasın. Kaçmak sıkıntıydı ama bunun ikimizin yararına olduğu belli değil miydi?"

"Bu bahane içini rahatlatıyor değil mi?"

"Bahane değil."

"Adıma kararlar alıyor sonra da sanki benim için yapmışsın gibi gösteriyorsun. Oysa korkan da sendin, kaçmak isteyen de ama kolay geliyor. Senin içindi demek."

"Benim korka korka parmağımı uzattığım aleve, hiç düşünmeden atlardın. Sen inan veya inanma. Zarar göreceğini biliyorken sana izin veremezdim."

"Senden izin istemedim. Senin parmağının ucunu yakan alevde ben yıllardır kavruluyorum. Bana edebiyat yapıp laflarınla göz boyayacağına bir kere dürüst ol kendine."

"Bir kere dürüst oldum zaten. On sekiz yaşında gecenin bir saati ay dedeyle konuşurken kabullendim gerçekleri. Sonraki gün bindiğim uçakta da reddettim hepsini."

Adımları birbiri arkasına dizilirken karşısındaki adamın sadece beklediğinin farkındaydı. İki hafta önce yemesi gereken yumruğa kollarını açmıştı. Yanağına çarpan elle beklemediği tek şeyi yaşadı. Yıllar önce bunu yaşamayı beklerken sert yumruğun yerini yumuşak tokat almıştı.

"Onca yaşanmışlığa, anıya, sana olan saygıma ama en çok da abim dediğim zamanlara yazık."

Arkasını dönüp çıkarken her seferinde nasıl bir enkaz bıraktığını bilmiyordu Kaan. Bilseydi de önemsemezdi. Acısına acı katar yine de aynısını yapardı.