იუნას პ.ო.ვ
გავიღვიძე და ჩავიცვი ასე.

იანვარში და დღეს ძალიან ცივა, ჩავედი ქვემოთ, ყველანი მანდ იყო.
სემი:ფსიქოლოგთან მიღება გადაიდო.
მე:მართლა? აუ როგორ მეზარებოდა არადა.
ტომი:კომპანიაში წასვლა შეგიძლია?
მე:კი შემიძლია.
წავედით კომპანიაში, მანქანიდან გადავედი და ქუდი დავიხურე, შემოსასვლელში კი შუგა შეგხვდა
შუგა: რა ხდება აქ რა გინდა?
მე:მინდოდა და მოვედი რა გინდა შენ?!
შუგა: ასეთი თვალებით ყურება მაინც არ გიშველის!
წადი სახლში!
მე:შენ კიდევ ეს სიმკაცრე მოიშორე, მაინც არ წავალ.
სანჰე:შუგა, ძამიკო მაინც ვერ გადათქმევინებ შეეშვი.
შუგა:ახხხ კარგი, ფსიქოლოგთან რატომ არ ხარ?
მე:ეგ საიდანღა იცი! ვანგა ხარ თუ რა არის?!!!
შუგა:ჯონქუქმა გვითხრა ამ დილით.
მე:სემ შენ უთხარი თორემ ჩემსას არ დაიჯერებს.
სემი:არ ეცალა ფსიქოლოგს და სიანსი გადაიდო.
ლეა:თქვენ გაბრაზებულები არ იყავით?
შუგას გავხედე და თვალებით მეუბნებოდა ზედმეტი არაფერი თქვაო.
მე:ანგარიშები უნდა ვაბარო ამას?
შუგა:კარგი მოთოკე ნერვები.
მე:მე მოთოკილი მაქვს, და სხვათაშორის ამას როგორ უნდა გავუბრაზდე, შეხედე რას გავს.
შუგა:მოიცა მთვრალია ეს?
მე:არ ვარ კაცო, ანდა რომც გინდოდეს, ვინ დაგალევინებს ამათ ხელში.
შუგა:არა რა შენზე ჭრილობა ცუდად მოქმედებს.
მე:კარგი ძამიკო, ნერვების მოთოკვა შენ უფრო გჭირდება, ვიდრე მე, მე შევედი კაბინეტში.
