Part- 13
ၾကယ္ေလးေျပာလိုက္တဲ့ ထိုစကားတစ္ခြန္းက အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးၿငိမ္သက္ေနခဲ့တဲ့ သူ႕ႏွလုံးသားကို ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ျပန္လည္ ႏွိုးဆြေပးလိုက္သလိုပါပင္... သူ႕ရင္ခုန္သံေတြျမန္လာရသည္။
သူအခုရင္ေတြခုန္ေနတာလား....။ ဒီကေလးရဲ႕စကားေလးတစ္ခြန္းအတြက္နဲ႕ေလ...။
မဟုတ္ဘူး...မျဖစ္နိုင္ဘူး... သူ႕စိတ္ထဲမွာတစ္ခ်ိန္လုံး ဒီကေလးကိုမင္းမိုရ္နဲ႕ဆင္တူတယ္လို႔ျမင္ေနမိလို႔ ျဖစ္မွာပါ...။ သူ႕အေနနဲ႕ မင္းမိုရ္ကို သစၥာေဖာက္ၿပီးအျခားတစ္ေယာက္အေပၚ အခုလို စိတ္ယိုင္ပစ္လိုက္ဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွမေတြးခဲ့ဖူးပါ...။ ၿပီးေတာ့ တစ္သက္လုံးလည္းအဲ့ဒီလိုျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး...။ လုံးဝကိုမျဖစ္နိုင္ဘူး။
ႏွလုံးသားကေျပာလာတဲ့စကားလုံးေတြကို သူ႕စိတ္ခံစားခ်က္... သစၥာတရားေတြနဲ႕ခ်က္ခ်င္းဖုံးကြယ္ပစ္လိုက္သည္။
ၾကယ္ေလးရဲ႕ေခါင္းေပၚမွာၿငိမ္သက္ေနမိတဲ့သူ႕လက္ကိုလည္း ခ်က္ခ်င္းဖယ္ရွားပစ္လိုက္ၿပီး အားနာသလိုၿပဳံးလိုက္မိသည္။
" ဟား... Sorry ကြာ... ဦး အဲ့ဒီလိုမလုပ္သင့္ဘူး...တကယ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္... "
ထိုစကားကိုေျပာရင္းႏွင့္ပင္ သူ သိမ္းစရာရွိသည့္ပစၥည္းမ်ားကိုေကာက္သိမ္းေနမိသည္။ ၾကယ္ေလးမ်က္ႏွာကိုထပ္မၾကည့္ရဲေတာ့ပါ...။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ၾကယ္ေလးကေျပာလာသည္။
" ဖုန္း.... ဝယ္မလာပါနဲ႕... က်ေနာ္ဖြားကိုပဲဝယ္ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္... ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကိုေပးထားတဲ့ကတိကိုေတာ့ တည္ေပးမယ္မွတ္လားဟင္..."
ဒီအေမးစကားအတြက္ကိုေတာ့ သူၾကယ္ေလးနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ျပန္ေျဖေပးျဖစ္သည္။
" ဦးကေပးထားၿပီးသားကတိကိုဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဖ်က္တက္ဘူးကေလး... ဦးေသခ်ာေပါက္ ကတိတည္မွာပါ... ကေလးဘက္ကဦးနဲ႕မဆက္သြယ္ခ်င္လို႔ အဆက္သြယ္ျဖတ္ခ်င္ၿပီဆိုမွ... "
" ဘယ္ေတာ့မွ အဲ့ဒီလို ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး"
သူ႕စကားပင္မဆုံးလိုက္... ခ်က္ခ်င္း ပိတ္ေျပာလာတဲ့ၾကယ္ေလးစကားေၾကာင့္ ေျမမိုး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပီးရင္ခုန္သြားခဲ့သည္။
