big hug, chanmin

¹

chan gecen sene bugunden beri yayin acmiyor ve ben bunu hala bekliyorum. konusmalarini, sarkilarini, sarilmalarini ozledim. chan olmadan 1 yil gectigine gercekten inanamiyorum. bu 1 yil icin bu fici yayinliyorum, umarim begenerek okursunuz. (fici 10 gun sonra yanlislikla yayindan kaldirdim o sebeple tarihi 14 mayis degil, 24 mayisi gosteriyor olabilir)

✭

"nasıl bu kadar kolay sizin için? annemle babam öldü ve siz bana ev desteği bile sağlayamayacağınızı mı söylüyorsunuz? 20 yaşındayım, tamam ama hala okuyorum ve çöküşteyim. çalışmaya gücüm yok artık." dolu gözleriyle karşısındaki kadınla konuşurken kadın hiç bir tepki vermedi ve arkamdaki adama seungmin'i çıkarmasını söyledi. adam tam kolunu tutacakken sertçe kolunu geri çekip dışarı çıktı seungmin.

ailesi öldü, koskoca dünyada yapayalnız kalmış gibi hissediyor ve arkadaşları ona bir haftadır ulaşamıyor diye deliye dönüyorlar. nedenini bilmeden bütün mesajlarına görüldü atmıştı seungmin. evine hiç gelmedikleri için ve nerede olduğunu da söylemediği için seungmin'e bakmaya gelemiyorlardı. bir kez daha kovulduğu sosyal hizmetlerden daha sonra sonunda daha fazla arkadaşlarını korkutmamak için şarjının az olmasına rağmen gruba yazdı.

✭
SEUNGMİN NERDESIN AMK

ji.one
ALLAHIM SEN SABİR VER
ÖLDÜMÜ DİCEM GORÜLDÜ ATİYOR
ADRESİNİ ALMADİGİM BEYNİMİ SİKİYİM BEN YA
YAZ NOLUR YAZ ARTIK SEUNGMİN

hwanjing
Jisung sakin ol

Bizde korkuyoruz ama bu kadar gerginlik yaratmayalım
Ne yasadigini bilmiyoruz
Ya da ne oldugunu
Ama eminimki Seungmin iyidir.

jutdwae
Hyunjinin nokta koydugu bir ortamdayiz
Cok ciddili
Jisung kafayi yiyor
Ben neler oldugunu pek kavrayamasamda hemen cevap
vermesi dilegiyle seungmini bekliyorum

miniverse_
tükendim

ji.one
Cok sükür tanrim
Cok korktum aptal
Nerdesin tanri askina
Cidden cok korktum bir sey
olmustur diye ya

miniverse_
yardim merkezinin önündeyim
sadece biriniz gelin istiyorum
neden cevap vermedigimi anlaticam yeter ki gelin

ji.one
Gelmeyeni sikiyorum
Geliyoruz askim konum at
Bilmiyorum orasi nere

_miniverse_
📍konum

✭

telefonu tekrar ceketinin cebine atıp yola doğru ilerledi ve öylece etrafa bakmaya başladı seungmin. yaklaşık on dakika öylece durdu. telefonunun şarjıda bitmişti. en sonunda arkasındaki direğe yaslanarak yere çöktü. başını dizlerinin arasına koyup gözlerini kapattı ve hiç bir şey düşünmemeye çalıştı.

ama olmadı.

neden o ölmedimde onlar öldü ki? nasıl yaşayacaktı onlarsız? nasıl evin kirasını ödeyip aynı zamanda okumaya çalışacaktı? düşüncelerinden kurtulamıyordu seungmin. yanına yaklaşan koşma sesleri ile kafasını kaldırdı ve nefes nefese kalmış üç arkadaşına baktı. jisung hemen yanına çöküp seungmin'e sarılmıştı. "ya salak neredeydin o kadar? ödüm koptu"