Karanlığım

5.Bölüm

Bazı insanlar yaş aldıkça küçüklüğüne dair çok ânı hatırlamazlar, bu kişilerden birisi de benim şapşal arkadaşım Elifti. Hiçbir ânımızı doğru düzgün hatırlamazdı,tek hatırladığı en rezil halimizdi.

Lanet olsun ki o küçük yaşıma rağmen o kara günü bende hatırlıyordum.

Aşağı mahallede bi Şengül teyze vardı. Kadın aralıksız her hafta sonu evde gün yapardı ve buna herkes davetli olurdu annemle Elifin anneside.Annemler salonda şen şakrak tüm kasabanın dedikodusunu yaparlarken bizi de küçücük bi odaya tıkıp önümüze yemeğimizi korlardı. Tabi bir tek elifle ben yoktum. Hazma,Murat,İrem,Sude ve o baş belası Abdi.

O çocuğu nasıl öldürmedim hala aklım almıyor.

Biz Elifle uslu uslu yemeğimizi yerken, durmadan bize sataşırdı çocuğun resmen bize garezi vardı. Oda abimle aynı yaşıttı ama beyinsiz embesilin tekiydi.

Kış ayı olduğu için hava erken kararıyordu ve lanet olsun ki şu hayatta en korktuğum şey karanlıktı. Bunun sebebi yine o puşt Abdiydi.

Birden ortaya bi oyun fikri atmıştı ama Elifle benden ses çıkmıyordu çünkü dediği şey bize çok yabancıydı. Cin çağırmak. Üç yaşındayız aptal çocuk nerden bilelim biz cini.

İkimiz salak gibi birbirimize bakmıştık 'ne diyor bu mal acaba' diye. Sonunda anlamadığımızı anlamış olmalıydı ki kısaca oyunu bize anlattı. Elifle aklımıza ilk gelen öcü olduğu için kabul etmemiştik. Abdi durur mu bizi yok sayıp diğerleriyle oynamaya başladı. Gözlerini kapatıp elini bardağa koyup salak salak sesler çıkartıyordu. Elifle korkmaya başladığımız için birbirimize sarılıyorduk ve o an olan oldu. Bu gerizekalı arkadaşımız çarpılıyormuş gibi hareketler yapınca hepimiz korkudan bi köşeye dağıldık sonra ise birden lamba kapandı,etraf kapkaranlık oldu.

Elifle saklandığımız yerden çıkarak salya sümük ağlamaya başlamıştık. En son Abdi dayanamayıp kahkaha atarak ışıkları açtı ama keşke açmaz olsaydı. Evet.

Korkudan altıma işemiştim ve paçamdan aşağı halıya çiş akıyordu.

O kadar olayın üstüne bulunduğumuz odanın kapısı pat diye açılınca yanımda duran Elif de saldı çişini. Sonra ise tekrar salya sümük ağlayarak kendimizi banyoya kapatmıştık.

Çok net hatırlıyorum ikimizde bir hafta boyunca korkudan yatağa işemiştik. O idiot Abdi'yi de abim bir güzel dövmüştü hemde bizim işediğimiz her günün adına.

Yani çocukluğuma ait hatırladığım anılardan en kötüsü buydu o lanet olası velet ısrarla bizle uğraşmaya devam etti tabi canım abim buna kayıtsız kalmaz sürekli döverdi onu. Ama gerizekalı arkadaşımız dayak arsızı olduğu için akıllanmazdı.

En güzel anılarımı ise her tatil gününde anneannemlere gittiğimizde yaşardım. Tamam mahalleme haksızlık edemem orda da güzel anılarım,eğlendiğim arkadaşlarım vardı da anneannemlerin orası benim için apayrıydı.

Babam her istediğimizi yapardı ama annem şımarmayalım diye bi posta da babama kızardı bu yüzden anneannemlerin orayı daha çok seviyorum çünkü dedemle ikisi her istediğimi yapardı. Zaten huylarımın yarısından çoğu anneanneme çekmiş. Kendime iltifat etmiş gibi olacağım ama güzelliğim de anneanneme çekmiş.

Dedemle ikisi arasında çok eğlenirdim. İkisinin dillere destan aşkına bizzat ben şahittim. Bu yaşıma kadar dedemin anneanneme bir kere of dediğini hatırlamıyorum. Bebek gibi severdi Halime sultanı. Her akşam kamelyada ikimize hikayeler anlatır sonra da saçlarımızı örerdi. Anneannemin her saçını ördüğünde tam tepesine kocaman bi öpücük kondurmayı da ihmal etmezdi.