Mahalle/Gay

14

Ömer'den

Hastane yatağında uyuyan Umut'a bir bakış attım.Gerçekten çok güzeldi.Bir erkeğe güzel demenin ne kadar doğru olduğunu bilmiyordum ama güzeldi işte.

Kumral saçları, ela gözleri, beyaz teni ile çok, çok güzeldi.

Verdiği tepkiler de çok hoşuma gidiyordu.Utanınca kızaran yanakları, sinirlenince dik dik bakıp somurtması ve sıkıldığında dudaklarını büzmesi..ah cidden çok iyiydi.

Bir mesele daha vardı.2 senedir daha doğrusu 3 senedir bana aşık olan biri vardı.Kim olduğunu bulmak için konuşma stiline çok dikkat etmiştim.

Emojiler atıyordu.Bileği incinmişti ve Can'ın bana yaklaşmaya çalıştığını görmüştü.İçimden bir ses Umut diyordu ve bence de Umut'tu.

O da emojiler kullanırdı.Kahve de Can'a bana yaklaşmaması için dik dik bakmıştım ve yan gözle de Umut'a baktığımda memnun olmuş gibiydi.

Hastanede de platoniğimden özür dilemek için yazmıştım ancak aynı anda Umut'un telefonuna üst üste bildirim gelmesi beni açıkça şüphelendirdi.

Umut iyileştiğinde bu konu ile ilgili ağzından laf alacağımı aklımın bir köşesine yazıp tekrar onu izlemeye başladım.

Barlas abi ve Aras abi bir şeyler içmek için kantine gitmişti,Ali hastane işlerini halletmek için gitmişti,Deniz sandalyede oturuyordu, Şafak ve Sezer cam kenarının orada duruyordu, Yılmaz oda da volta atıyordu

Ben ise kapının kenarında durmuş öylece Umut'u izliyordum.

"Yılmaz yeter artık, gel otur.Başım döndü." dedi Sezer.

"Nasıl durucağım amına koyim, sinir krizi geçirdi ya.."dedi hüzün ve sinirle karışık.

Bir yandan da volta atmaya devam ediyordu.

5-10 dakika sonra "Umut!" dedi Deniz.Hızla o tarafa doğru adımladım.

Endişelenmiştim.

Umut'un bakışları bana döndü.Bir süre öylece baktıktan sonra yüzünde hafif bir tebessüm oluştu."Ömer." dedi kısık bir sesle.

Yılmaz hızla Umut'un yanına geldi.

"Kardeşim." dedi ve Umut'un elini tuttu.

Şafak ve Sezer de koşar adımlarla yanımıza gelmişti.

Ben Umuttan biraz uzakta elimdeki siyah tesbih ile iyi olup olmadığına bakıyordum.

Umut hepsine kısa bir bakış attı ve doğrulmaya çalıştı.

Deniz ellerini ona uzatıp doğrulmasını sağladı.

"Su." dediğinde Yılmaz yan taraftaki sehpadan suyu açıp ona uzattı ve içmesine yardımcı oldu.

İçeriye Aras abi ve Barlas abi girdi.

Umut "baba." dedi.Gözleri dolmuştu.Aras abi hızlıca yanına gitti ve ellerini sıkıca tutup öptü.

"Efendim oğlum?" dedi."Ben senin oğlunum değil mi?" dediğinde Aras abi yutkunup Barlas abiye  baktı.

Barlas abi ona olumlu anlamda bir kafa işareti yaptığında buruk bir tebessüm edip Umut'a döndü.

"Umut.." dedi derin bir nefes alıp vermeden önce."Sen biyolojik olarak benim oğlum değilsin..yani daha DNA testi yapmadık ama o kadının dediğine göre," derken sonda sinirle söylemişti.

"Sen benim oğlum değilmişsin.DNA testi yaptıracağım.O ayrı.Ama sen benim biyolojik oğlum olmadan bile önemli olan aradaki kan bağı değil.Ben senin babanım, sende benim oğlumsun.Tamam mı?" dediğinde Umut gülümsedi ama gözleri hâlâ doluydu.

Sıkıca babasına sarıldı.O da karşılık verdi.

Deniz de sıkıca sarıldı."Çok korktum ya." dediğinde Umut onun sırtını sıvazladı.

Umut'un gözleri bana döndü.

Çekildi ve alt dudağını ısırıp babasına baktı."Baba..ben Ömerle konuşabilir miyim?" dedi.

Aras abi imayla tek kaşını kaldırsa da bir şey demeyip başını salladı.

Hepsi odadan çıktığında Deniz'in oturduğu yere oturdum ve gözlerine baktım.

"İyi misin?" dedim."İyiyim..ya sen?" dediğinde sinirle tek kaşımı kaldırdım.Ancak şu an onu azarlamanın sırası olmadığı için yutkunup gözlerinin en içini görmek istercesine baktım.

"İyiyim bende.Benimle ne konuşacaktın?" dedim.

"Hiç." diyip omuzlarını kaldırdı.Bu haline sırıttım."Peki o zaman..bizde öyle otururuz." dedim.

"Oturalım, ne olacak?" dedi.

Selam nasılsınız??

Kısa oldu biliyorum ama hiiç yazmak istemiyordum sadece bir okuyucumu kırmak istemediğim için attım.
İdare edinn

Bu bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?

Hepinizi çok seviyorumm, yeni bölüm için takipte kalınn.

Hoşçakalınn❤️❤️