Εσύ είσαι το πεπρωμένο μου

Ένα || Μία νύχτα πιο κοντά στην αρχή -εκεί όπου το παρελθόν συναντά το παρόν

Η καρδιά είναι φτιαγμένη για να σπάσει, για αυτό μην κλαις όταν ο ήλιος έχει φύγει, διότι τα δάκρυα δεν θα σε αφήσουν να δεις τα αστέρια.

-Oscar Wilde || Violeta Para-

-------------------------------------------------------------------

"Ήταν σχεδόν επτά το πρωί, μιας δροσερής ανατολής του Φεβρουαρίου, όταν κάπου σε μία πόλη της Ιταλίας τα δάκρυα είχαν πλέον στερέψει από τα μάτια μου. Δεν είχα καν τη δύναμη να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Θυμάμαι δεν είχα κοιμηθεί λεπτό εκείνο το βράδυ, ο πόνος που είχε φωλιάσει μέσα μου, δεν άφησε στιγμή το πλάι μου." το σμαραγδένιο της βλέμμα πλανάται στο άπειρο, όσο οι αναμνήσεις εκείνου του δειλινού συντροφεύουν την αφήγησή της.

Λένε πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, γιατί το παρόν αρνείται να αποχωριστεί τα συναισθήματα που έχει νιώσει. 

Πράγματι, πώς μπορείς να σπάσεις τα δεσμά του παρελθόντος, με τα οποία οι μνήμες σου σε έχουν αλυσοδέσει; Πώς μπορείς να ζητήσεις πίσω το φως που στόλιζε τα μάτια σου, από έναν άνθρωπο που δεν είναι πλέον στη ζωή σου; Πώς μπορείς να ξεχάσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου που φέρνει την υπογραφή ενός ανθρώπου, με αόρατο μελάνι;

"Απόψε, δε θέλω να σου διηγηθώ ακόμη μία ιστορία που έχει στιγματίσει τη ζωή μου -όχι. Διότι η δική μου ζωή πήρε πνοή και νόημα μετά από εκείνο το βράδυ, και πίστεψέ με, εκείνη την πανσέληνο τη θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Όλα άλλαξαν μετά από εκείνο το βράδυ, μαζί κι εγώ." η Florence πάσχιζε να ξεχάσει εκείνο το πρώτο βράδυ στο Μιλάνο, καθώς εκείνο το βράδυ ήταν η αφετηρία για ένα πικρό δάκρυ.

Λένε πως είναι από τα μεγαλύτερα ερωτήματα σε αυτή τη ζωή, είναι το -γιατί-, το οποίο συνοδεύει το -αν-.

Γιατί; Ήταν η πρώτη του σκέψη εκείνο το πρώτο βράδυ της άνοιξης. Δεν έμαθε ποτέ -δεν  του έδωσε ποτέ την ευκαιρία να μάθει. "Τι θα γινόταν αν...;" η κοπέλα με τα πράσινα μάτια πονάει να κάνει την ίδια ερώτηση στον εαυτό της κάθε φορά που αντικρίζει το είδωλό της στον καθρέπτη.

Ο ένας ήξερε το -γιατί- και μετάνιωνε που δεν έκανε εκείνο το -αν- πραγματικότητα, τότε. Ενώ ο άλλος είχε πλήρη άγνοια για την αιτία του χάους, όμως η σκέψη του ήταν μαζί της, σε εκείνο το -αν- που θα ευχόταν να μην ήταν μόνο ένα όνειρο του.

"Το Μιλάνο ήταν μία μαγευτική πόλη. Την είχα ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή, από εκείνο το πρώτο λεπτό που έφτασα για την εβδομάδα μόδας. Αυτή η πόλη θα κατέχει για πάντα ένα κομμάτι της καρδιάς μου." η Ιταλίδα έλεγε την αλήθεια, το Μιλάνο υπήρξε ένα τεράστιο κεφάλαιο της ζωής της, ακόμη κι αν το είχε επισκεφτεί μονάχα για μία εβδομάδα.