Өглөө:
Улаан торгон хөнжилд сэрэх Тэхён зүйрмэглэн хажуу талаа тэмтэрсэнд
Хөмсөгөө зангидан дээш харж нүдний ухаргаагаа нухаж дээш өндийн шивэгчинг дуудлаа
"Та намайг дуудсан уу эзэнтээн"
Тэхён
"Ус бэлд"
"Ойлголоо"
Модон усан санд Тэхён нүд анин тухлах бол бодол дотроо Урд шөниын явдлыг бодох төдийд анд нь босч байлаа
Шивэгчин эмэгтэй гарны шууг нь угаан үйлчилж мөн ахин нэг шивэгчин халадыг нь барьсан байлаа
Тэхён уснаасаа гарч халадыг нь барих охин түүнд өмсүүлэх бол харц буруулан ичингүйрэх нь мадээжийн хэрэг биз
~Хааны ордны бүхийл эмэгтэйчүүд хааны ганц шөнийн зугаа болоод хаягдсанч хамаагүй өвөрт нь хэвтэхийг амиа өгөөдч болов байж үзэхийг хүсдэг билээ
Тэхёны өндөр шаардлагат нийцэх эмэгтэй байж чадахгүйгээс энэ боломжгүй~
Тэхён өмсгөлөө өмсч гарахад бэлэн болсон байлаа
Энд тэнд түүдэг асааж цай бэлдэх,Бэлтгэл сургуулил хийх цэрэгүүдийн дундуур Лүсигийн салааруу явж байлаа
Замд тааралдах цэрэг жанжин бүгд хаан мэхийн мэндэлсээр
Хёону болон Сонху Лүси нарын инээлдэж буй дүр төрхийг харсандаа Тэхён уцаарлаж
-Энд хийх юмгүй байгааг чинь хоёрдохоо харах ёстой юу!!!
Чон жанжин!!!
Салааны захирагч Чон сандарсаар ирэн хаанд бөхийхөд
-Та цэрэгүүддээ хийх ёстой зүйлийг нь шийддэггүй хэрэг үү!!!!
Чон захираг
"Өршөөгөөрэй хаантан минь би анхаарах хэрэгтэй байж"
Салааны цэрэгүүд бүгд сандралдан жагсах ба
Тэхён тэдний аруур алхан үгс шидэлж байхдаа Лүсигийн гарт цаас өгчихөв
Тэхён туслахуудаа аван тэдэнд хатуу сануулчихаад явав
Цэрэгүүд
"Хаан үргэлж манай салаанд ирж уцаарлах юм"
"Хэн мэдэх вэ уураал гаргаж байгаа юм байлгүй"
Сонху
"Хаан инээмсэглэх инээх гэх зүйлийг мэддэггүй юм байна"
Хёону
"Лүси зүгээрүү"
Лүси
"Ммнх"
Хёону
"Гаранд чинь юу байгаа юм"
Лүси
"Аа юу ч биш би нэн тийшээ явчихаад ирье"
Цаасан дээрх хэлсний дагуу газарлуу очих бол хуарангаас холгүй ойн урд Тэхён зогсож байх бол түүн дээр очтол
Тэхён
"Өглөө миний дэргэд сэрж байвал сайн байна"
Лүси
"Шөнө нь бараг хүчиндүүлчихээд өглөө нь юу ч болоогүй мэт аашлана гэж үү"
Тэхён
"Би чиний эзэн гэж хэлээгүй билүү"
Лүси
"Тиймээ! Та өөрийн эд зүйлдээ хайргүй учираас түүнийгээ бодохыгч хүсдэггүй би таний хувьд тийм л учиртай байж ХААНТААН!!"
Тэхён түүнийг өөртөө наан хүчээр удаанаар үнсэн илэх бол удаанаар уруулаа салгах
Лүсигийн ирүүнээс барих түүнрүү удаан ширтлээ
"Би чамд маш их хайртай"
Түүнээс энэ үгийг удаан сонсоогүй тэрээр саяны бүхнийг мартчахшиг болов
Лүси
"Б би... Намайг тавь би хөдөлж чадахгүй байна"
Тэхён гараа сулруулах бол
Тэднийг холоос ажиглах Хёону санаа алдан буцан хуаранруу алхалаа
Хуаранд Сонху Хёонуг ирж байхыг харан
"Чи бас хайччихдаг юм бэ"
Хёонуй чимээгүйхэн газар дэвссэн дэвсгэр дээр толгойныхоо ард гараа салаавчлан ачаа дэрлэн хэвтлээ
Сонху
"Би чамайг ч гадралсаан"
Хёону
"..."
Сонху
"Чи түүнд ойртох гээд үзлдээ.... Боломжгүйг чи мэдэж байгаа
Харин чи сэтгэлээ түүнд нээж болно Лүси гаднаа хүйтэнч дотроо маш дулаахан дөнгөж дэлбээлж буй цэцэг
Түүнд бүхнийг хэлж дотроо онгойлгосонч тэр чамтай буцаад найзууд хэвээр байж чадах хүн"
Хёону
"Тэр хааны эмэгтэй"
Сонху
"Би чамайг мэдэрч байгаа зүйлээ дотроо тэвчилгүй Лүсид уудал гэж байна"
Хёону
"Хэллээ гээд яах юм нэгэнт минийх болохгүйгээс хойш би түүнийг зөвхөн сэтгэлдээ хадгалж чадахгүй
Тэр орой Лүсиг Хааны ордонд хонож байгааг сонсоод дайрж ороод аваад зугатаахыг хүссэнч
Түүнд хайртай байсан Лүсиг анзаараад бүтэхгүй гэдгийг мэдээд би ямарч итгэл төрөөгүй"
Эдгээр үгийг хэлэхдэа Хёону өмнө нь ийм байгаагүйгээрээ гунигтай хэллээ
Сонху
"Түүнийг зүгээрл алсаас хайрла"
Холоос Лүси болон Хаан нарын инээмсэглэж байгаа төрхийг харсан Хёону эргэж харан нүд анин хэвтлээ
YOU ARE READING
HELL or HEAVEN🪷(ДУУССАН)
Romance(+18)Хаан Тэхён-Тамд эсвэл Диваажинд би чамайг алинд нь ч амьдруулж чадна Насанд хүрээгүй хүн уншихыг хориглоно!
