Biyolojik Ailem ARALLAR

24.Bölüm

Ateş Yıldız Aral'dan

Neden hayatım normal bir şekilde ilerleyemiyor?

Hemen telefonumu alıp rehbere girdim. En başta babam olduğu için ilk onu aradım.

"Buyrun"

"Sen kimsin? Telefonu babama ver"

"Kendisi şu an toplantıda veremem"

"Önemli olduğunu söyle"

"Giremem dedim"

"Bu beladan bi kurtulayım göstericem sana" diyip kapattım. Hemen Ateş abimi aradım.

"Buyrun"

"Yine mi sen be telefonu abime ver"

"Hanımefendi olmaz dedim değil-" Telefonu suratına kapattım. Büyüklerin hepsi toplantıdaydı galiba. Ben de Polat abimi aradım.

"Buyrun"

"Niye her telefondan sen çıkıyorsun"

"Arama şu telefonları" diyip suratıma kapattı.

ALLAH SENİN BELANI VERSİN

O sırada telefon elimden alındı. Kafamı kaldırdığım da o adamın kardeşini gördüm.

"ABİ KIZ KAÇ-"

Sözünün kesilmesinin sebebi benim konaktan koşarak çıkmamdı. Hemen ara sokaklara girmeye başladım. Ama adamlar peşime takılmıştı.

"KAÇMA"

Sen öyle dedin diye bende duracaktım zaten

Daha hızlı koşmaya başladım.

Bilmediğim bir şehirde, bilmediğim sokaklarda, peşimde kimin olduğunu bilmediğim adamlardan kaçıyordum.

Ne güzel hayat (!)

Sıçış!!!!

Önümü bi araba kesti

Binaların arasına gireceğim sırada adamlar etrafımı sardı

"Nereye sarı şeker yoksa nişanlını özlemedin mi"

Hayır

Nolur o olmasın

Adım sesleri duymam ile hemen onlara dönüp geri adım attım

Coşkun

"Yoksa beni gördüğüne sevinmedin mi" diyerek bana yaklaşmaya başladı

O ileri ben geri gidiyorduk

"Uzak dur"

"Nişanlımdan mı"

"Ben senin nişanlın değilim"

"İstediğin kadar inkar et. Sen Benim nişanlımsın (sırıttı) Yakında da karım"

Bi anda üzerime gelip kollarımı yukarıda tuttu. Tam öpecekken kafa attım. Burnunu tutup geriledi. Kaçmak için hamle yapmıştım ki saçımdan tutulup geri çekildim ve yediğim sert tokat ile yere düştüm.

"Hiç değişmemişsin. Hâlâ gücünün bana yeteceğini sanıyorsun"

Ceketini çıkarırken geri geri gidiyordum.

"Korkma sarı şekerim. Geçen seferki gibi hastanelik olmayacaksın...Tabi işime karışmazsan"

Konuşurken gömleğini de çıkarmıştı. Kemerini çıkarırken bana doğru geliyordu. Ayağa zorla kalkıp kaçmaya çalıştım. Ama yine başaramadım.

Bi anda sırtıma uygulanan darbe ile çığlık attım. Eğilip ağzımı kapadı.

"Şşş herkesi başımıza mı toplayacaksın sarı şeker"

Göz yaşlarım akmaya başlamıştı. Korkuyordum. Her zaman güçlü duran ben burda, bu durumda güçlü kalamıyordum. Anılarım geliyordu aklıma.

Doğrulup pantolonunun düğmesini açarken arkasını dönmüş olan yakınımdaki korumanın belinden çakıyı aldım tam arkamı dönecekken çakı elimden alındı. Ardından bi acı daha.

Bu sefer çığlık atmama izin vermeden kapadı ağzımı.

"Hâlâ eskisi gibi inatçısın da" bunu sinirle söylemişti.

Ardından korumalara işaret vermesi ile adamların hepsi gitti. Beni de saçımdan tutup köşeye sürüklemeye başladı.

Önce beni, sonra çakıyı, sonrada pantolonu ve kemerini bi kenara attı. Üzerime gelmeye başlaması ile bağırmaya başladım. Bağırmam ile sinirden adımları hızlandım. Eğilmesi ile gözlerimi ve kollarım ile yüzümü kapadım. Artık tüm vücudum titriyordu.

Bekledim. Bekledim. Bekledim.

Ama o darbe gelmedi.

"Ateş"

Duyduğum tanıdık ses ile yavaşça ağlamaktan kızaran gözlerimi açtım ve karşımdaki eğilmiş bana bakan Karan abiye baktım.

"G-geldin"

Kafasını salladı. "Geldim" fısıldadı.

"Y-yine kurtardın" Ağlamam şiddetlendi.

Beni kendine çekip sıkı sıkı sarıldı.

"Seni hep kurtarıcam" diye fısıldadı kulağıma.

Sonrası karanlık

Merhabaaaaa

Çok uzun zaman oldu bölüm atmayalı farkındayım. Bölüm kısa oldu onun da farkındayım ama bu ara hiç zamanım olmadı. Hem evi taşıyoruz hem de okul başladı ve yeni bakan çok güzel uygulamalar getirdiği için (!) köpek gibi çalışmak zorundayım Ama zaman buldukça yazıyorum ve atıcam

Neyseeeee

Bölüm nasıldı

Ateş'in "Yine kurtardın" lafı?
Sizce aralarında ne var / oldu?

Sizce Karan kim ile Ateş'i kurtarıyor?

Coşkun?

Karan?

Sizi seviyorum. Yeni bölümde görüşmek üzere:)

(Bu arada çok güzel yorumlar geliyor. Okudukça çok mutlu oluyorum hatta bazılarında çok gülüyorum)