Dark Paradise (Tom Riddle & Murphy Parker)

01

"Hadi ama Murphy beni yalnız mı bırakacaksın."

Yatağımda kitap okurken en yakın ve neredeyse tek olan arkadaşım Amaris ile konuşuyordum gerçi o benim şuan kafamı patlatmaktan başka hiçbir işe yaramıyordu.

"Olmaz bu akşam kütüphaneye gideceğim ders çalışmam lazım konulardan eksiğim." Büyükannem hasta olduğu için iki haftalığına hogwarts'ta deildim ve bu benim baya bir konu kaçırmama sebeb olmuştu.

"Ya slytherin partisi diyorum eğlence diyorum aşk diyorum."

"Bende sana gelemem diyorum. Sınavlardan geçemezsem babam eve almaz diyorum kime diyorum acaba."

"Ya belki hayatımızın aşkını buluruz."

"Her zaman olan slytherin partisinden mi."

"Evet evet hem bu gece bir konuğumuz var."

"Kimmiş o konuğumuz."

"Profesör Riddle."

Gözlerimi devirmemle Amaris bana bıkkınca baktı.

"Aman sen ne anlarsın zaten bu arada canım ondan etkilenmiyorum diyorsun ama bu taktik işlemez."

Kaşlarını iki kere yukarı kaldırdı ve aynanın karşısına geçip rujunu tazeledi.

"Neymiş bu taktik."

Aynadan bana baktı ve sözlerine devam etti.

"Yani filmlerden falan görüyoruz başrol kız ultra yakışıklı oğlana pas vermiyor buda tabi başrol erkeğimizin dikkatini çekiyor sonra kızın peşinden koşuyor falan filan işte."

Oflayarak önüme döndüm ve kitabıma kaldığım yerden devam etmeye başladım.

"Hadi ama lütfen lütfen beni orda yalnız bırakma."

"Aşk diyordun ya sen git işte kendi başına bul ben sana şimdi ayak bağı olurum."

"Olmazsın hadi bak geçen gün sana aldığım o elbise varya çok güzel o giy hadi onuda sana makyaj yapayım az bir vakit kaldı zaten."

"Rahat bırakmayacaksın demi beni."

"Tıh hayır."

Üfleyerek yerimden kalktım ve dolaptan aldığım elbiseyi giymeye başladım.

15 dakika sonra

"Ayy çok güzel oldun." Amaris'in lafıyla aynadan kendime baktım ve etrafimda minik bir tur atarak kapıya yöneldim o sırada ise kulağıma şarkı sesi geliyordu.

"Bu ses."

"Çoktan başlamış işte hadi çıkalım."

Kapıyı açıp parti yerine girdik. Amaris dibimden ayrıldığı gibi sahneye doğru atladı ve mikrofonu eline aldı.

"Umarım düşündüğümü yapmıyorsundur Amaris."

Huysuzca kıpırdanıp herhangi bir masaya geçtim ve arkadaşıma doğru bakmaya başladım.

"Gönül gözüm kapalı
Bilerek sana yazılıyorum
A penceresi aralı
Her yerine bayılıyorum

Yavrum baban nereli
Nereden bu kaşın gözün temeli
Sana neler demeli
Ay seni çıtır çıtır yemeli

Anam babam aman
Kaçın kurası bu
Ne baş belası bu
Gönül kirası bu

Anam babam aman
Kaçın kurası bu
Ne baş belası bu
Gönül kirası, ah

Aman bize nasip olur inşallah
Boyuna da posuna da bin maşallah
Senden gelecek cefalara
Nazlara sözlere sazlara eyvallah"

Sözlerini dosdoğruca Profesör riddle'a bakarak söylemeye başladığında herkes gibi benimde gözüm ona kaydı sakince elindeki kırmızı şarabı yudumluyor ve onu izliyordu. Onun dışında hiçbir tepkisi yoktu.