မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်ဟာ ကလေးရဲ့မျက်နှာပေါ်ကိုကျဆင်းလာတယ်။ငါကြည့်နေတာ ဒီကောင်လေးကသကရှိအရုပ်လေးပဲ။ ခနနေတော့ အီးအဲနဲ့နိုးလာရော
ပြီးတော့....
"အကောင်စုတ်ကြီး ငါမုန်းတယ်!ဟီး ဗြဲ!သွားမမြင်ချင်ဘူး!!!!!!!!"ခေါင်အုံးတေနဲ့ရိုက်ရိုက်ပီတော့ကို
ဆဲနေတာနော်။
"ကလေး ကိုပြောတာနားထောင် စိတ်လျော့"
"ဘာလဲ?!ပြော"
"ပထမတော့ နှိက်ဆက်မလို့ပဲ ဒါပေမဲ့ ခဗျားလေးက ချစ်ဖို့...."
"တာဝန်ယူမှာလား?..ကျတော့ကို"
"ယူမှာပေါ့ ယူမှာ ယူရမှာပေါ"
"ဟင့်...အင့် ပီးရော အခုတော့ရေချိုးခန်းထဲလိုက်ပို့ဦး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"
ထိုစဉ်အောက်ထပ်၌
"ညီလေးရေ ဂျမ်လေး!"
"အောင်....ပီဖူဝင် ပြန်လာတာလား"
"အေး ခနပြန်လာတာ"
"အော် အကို ပြန်လာတယ်ပေါ့"
"အဂျမ် နေကောင်းလား ငါ့ရဲ့ ခဲအို ပူစူလေးရော"
"အယ်??ဆရာ ဖူ"
"ဟမ် ဖိုလ့်?"
"ကဲ ဘာတေလဲရှင်းစမ်း"
"ငါတို့က ကျောင်းမာတွေ့တာ ဖိုလ့်က ငါ့တပည့် သမီးလေးနဲ့လည်းရင်နှိးတယ်လေ ဖွန် ကိုလည်းသိတယ်"
"အော် ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့ အကိုရဲ့"
"အေးဆို"
"ပါးပါးရေ ကိုကိုနဲ့ဆော့ရတာ layer ပျော်တယ် ပြန်ရင်ခေါ်သွားကြမယ်လေ နော် ပါးပါး"
"သမီးဦးလေးကိုပျော် ပါးပါးမသိဘူး"
"နေပါဦး အကိုက ဘာလို့အိမ်ပေါ်ရောက်လာတာလဲ?"
လို့စတန်ကထမေးတော့ ရုတ်တရက်ထငိုကာ
"မင်း...တို့ယောက်ဖလေ ဟင့် အင့် ငါ့ကိုဂရုမစို ဟင့် ဘူးး ပီးတော့ အီး အဟီးးအဟွတ် ဖောက်ပြန်နေတယ်"
"ဘာ!!"
"ဟမ်....!!!"
"ဟာ!"
"အယ်!!"
အာမေဍိတ် သံကိုစီထွက်လာတော့ အနောက်ကနေ layer လေးက
"ပါးပါး လျှောက်ပြောနေတယ် မယုံနဲ့ အဲ့တာ အတွင်းရေးမှူးမမပါဆို သူမှာကောင်မလေးရှိတယ်လို့
ဒယ်ဒီရှင်းပြနေတာ သမီးတောင်နားရည်ဝနေပီ"
ထိုအခါမှ နားလည်သည့်ဟန်ဖြင့် ဂျမ်မနိုင်းက
"ရှင်းပြပါဦး အကိုကြီး'
လွန်ခဲ့သောတပတ်က
"မောင် စောစောပြန်လာနော် အချစ်ဒီနေ့ ဆေးခန်းသွားရမှာနော် မောင်"
"ဟုတ်ပါပီ အချစ်ရေ မောင်သွားပီ ဘေဘီ ဒယ်ဒီသွားပီ" ပီးတော့ ဖူဝင်ဗိုက်လေးကို ငုံနမ်းပီ "ဒယ်ဒီသွားပီကလေး"လို့ပြောကာ ထွက်သွားတယ်။
(အဟင့် အဟင့် ရိုနေကြတာ)
အာ့ထိပြသာနာမဟုတ်ပါဘူး
