Whatever???

Deel 10

Caro's pov
Ik hang op, gooi mijn telefoon op het bed en loop naar Vince toe. Ik klop op de deur en druk mijn oor tegen de deur om te luisteren of hij nog in gesprek is met Scott. Het is stil aan de andere kant van de deur. Voorzichtig open ik de deur, ik zie Vince op het randje van het kleine bad. Zijn hoofd in zijn handen en als ik opkijk zie ik dat zijn ogen rood zijn van de tranen. 'We moeten ernaar toe.' Weet ik uit te brengen. Hij knikt terwijl zijn ogen zich weer met tranen vullen. Ik geef hem een knuffel terwijl er ook tranen over mijn wangen stromen. We zeggen niks, er is alleen gesnik en gesnotter. Ik denk aan Emma's woorden, "jou thuis is in Antwerpen, Caro, je hebt hier zoveel meegemaakt." Het is het beste advies wat ik ooit van Emma heb gekregen. Maar dit betekend ook dat ik Vince echt achter moet gaan laten, hij heeft zijn dromen en ik de mijne. Ik weet het, ik hoor thuis in Antwerpen, daar is Titin, daar is papa en daar is Mama. Alleen niet Vince. Vince hoort hier, in Engeland, dat is zijn droom. Ik moet nu nog harder huilen en Vince pakt mij nog steviger vast.

Scotts pov
Ik kijk Emma aan, ze zit aan de andere kant van het dakterras. Ik heb een beetje gehoord waar zij en Caro het allemaal over hadden dus ik weet dat ze hetzelfde weet als ik. Vince en Caro zijn uit elkaar. Alleen ze kunnen elkaar niet loslaten. Emma komt naast me zitten. 'Caro had het mij voor de proclamatie al verteld, of eigenlijk dat ze niet wist wie ze moest kiezen, Titin of Vince.' Ik knik. 'Ik ben toen zo stom geweest.' Emma zucht. 'Ik was de Emma die zich moest verdedigen tegenover haar stiefvader, de Emma die nooit gevoelens toonde, en ik zei dat ze gewoon moest kiezen. En nu snap ik dat zomaar kiezen tussen twee personen die je lief hebt echt onmogelijk is.' Ik heb en brok in mijn keel, wat bedoelt ze? Hoe weet ze hoe het is om te kiezen? Moet zij ook kiezen? Maar tussen wie?

Emma's pov
'Ik mis Caro, ze was toch mijn beste vriendin ook al heb ik dat hiervoor nooit beseft. Scott... ik... ik... ik heb hiervoor nooit beseft hoeveel ik van Caro houdt.' 'Dus je twijfelt of je wel met mij mee wilt gaan?' 'Ik, ik denk het. Ik wil bij jou zijn, echt waar... maar ik kan ook niet leven zonder mijn vrienden om me heen.' 'Wow Emma, je bent veranderd, wat heeft Caro allemaal gezegd?' 'Niks, gewoon, ik bedoel, ze is nog steeds een seut maar ze is er wel altijd voor mij.' Scott lijkt te schrikken. 'En ik dan? Was ik niet degene die er voor je was toen je het moeilijk had?' De tranen staan in Scotts ogen, hij staat op en loopt richting de trap. Ik pak zijn hand nog vast maar hij rukt zich los. 'Emma, alsjeblieft!' En scott loopt weg...