"dreamer bu aralar kimseyi uykusundan kaldırmıyor!" Dedi Mila kahvesinden bir yudum alarak.
arkadaşı gülerek cevap verdi "ve sen de uyumayarak yaşayabileceğini düşündün değil mi?"
"Mantıklı gelmedi değil sonuç olarak hala hayattayım"
"Uyusan da hayatta olacaksın Mila sen iyi birisin rüyacı ise sadece kötüleri uyandırmıyor o uykudan üstelik gerçekliği bile tam bilinmiyor. Daha ne kadar uykusuz kalabilirsin?"
"Çok uykum var Mona ama inan korkuyorum. Geçen gun haberlerde gördüm hapishanede bir gecede 60 kişi uykusunda ölmüş."
"Biliyorum ben de duydum ama dikkatini çekerim orası hapishane suçlularla dolu. Sen ise masumsun "
"Biliyorum ama korkuyorum."
***
Dreamer her suçluya dünyada yaşattığına benzer cezalar veriyordu. Masumlara ise dokunmuyor güzel rüyalar görmelerine engel olmuyordu.
Bir gün tüm dünyaya sesini duyurmuş ve artık rüyalarda adalet sağlayacağını söylemişti. Dünyalıların buna karşı çıkması umrunda bile değildi ama onun diyarında da karşı çıkanlar olmuştu. Bunun başına da korku çekiyordu.
Korku, insanların kabuslarıydı, bunca yıldır görevi benim rüyalarımı tersine çevirmek ve insanları rahatsız etmekti.Tek bir dokunuşu o rüyayı mahvederdi fakat korku bunu herkeste kullanıyordu. Ve herkes korkmak zorunda değildi. Bu son kararı ise korku ile düşman olmasına sebep oldu.
O günün ortalarına doğru alarmların çalması ile diyarıma birinin girdiğini anladım. Oldukça sakin karşıladım çünkü gelen kişi anıyla şanıyla korkunun ta kendisiydi.
" ben geldim!" dedi kapkara bir şekildeydi yine.
"Ne işin var benim diyarımda üstelik günün bu saatinde?"
"Ah bilirsin" dedi korku "birileri yüzünden oldukça boşum ve sende fazla dolusun " durdu "nasıl gidiyor ?"
"Birinin el koyması lazımdı git ve kendin gör korku!"
"Tamam harika olur " dedi ayağa kalkarken
"Düz yolu takip et ilk solda şuana kadar en büyük kabuslarını yaşayanlar var " Diye seslendi dreamer. " ve dikkat et seni yemesinler." dedi alayla.
***
O günün sonuna doğru gözleri kapanan Mila kendisini uykuya teslim etti. Dreamer ona hayalindeki evde yaşama imkanı verdi , korkusunun yersiz olduğunu göstermek için .
Mona odaya adımını atınca Mila'nın uyuduğunu görü. Içi rahatlamıştı ama onu kaldırması gerekiyordu. Mesai saatleri bitmiş işyeri kapanacaktı. Yaklaştı yanına "Mila" dedi omzuna dokunurken. "Mila hadi eve gitmeliyiz." Dedi tekrar omzuna vurarak. Gözlerini açtı Mila hala odada olduğunu gördü canlıydı.
"Uyandım!" Dedi uyku sersemliğiydi inanamamış gibi.
"Tabi ki uyandın, sana uyanacaksın demiştim hadi kalk evimize gidelim."
Mona odadan çıkınca Mila da kalktı.
Camdan gökyüzüne doğru baktı gülümseyerek.
"Gerçek misin değil misin bilmiyorum ama teşekkur ederim!"
Ve Dreamer bunu duydu.
