HİSTORY OF THE LİBRARY

58

Bölüm 58

Olası onca peri masalı varken, bu neden karanlık bir masaldı? Vivian gerçekten ciddi olup olmadığını anlamak için onu araştırdı ve ciddi olduğu sonucuna vardığında, gergin bir şekilde koltuğunun kenarına geçti.

Onun ya kötü ya da iyi olmasını gerçekten diledi!

Bunun gibi bir tehdit onun üzerinde gerçekten işe yarıyor mu?

Aidan içini çekti ve kitabını bir kez daha açtı. Araba çok geçmeden malikâneye varmak üzereydi.

***

Araba durmadan önce fazla uzaklaşmamıştı.

Başkent'in merkezine yakın bir yerde olması beklenen Büyük Dük'ün malikânesi, merkezden uzakta, Başkent'in dış bölgelerinde yer alıyordu. Pencereden dışarı baktığında, hizmetkârların malikânenin önünde mükemmel bir şekilde sıralandığını ve başlarını eğmiş bir şekilde beklediklerini gördü.

Valentine Büyük Dükalığı'nın kalesi yerine Başkent'te sadece bir şehir evi olmasına rağmen, en az birkaç yüz hizmetkâr varmış gibi görünüyordu.

Vivian bir zamanlar bir Kontluğun genç metresi olabilirdi ama çok fakirdi. Sonuç olarak, böyle bir manzaraya alışık değildi. Yüzünde bir rahatsızlık ifadesi belirdi ve parmaklarını sıktı.

"Hoş geldiniz, Majesteleri."

Smokin giymiş düzgün bir adam arabanın kapısını açtı ve görgü kurallarını ifade etti - çok katı ve gergin bir hareketti. Elbette kâhyanın Grandük'e karşı görgü kurallarını ifade etmesi gerektiği doğruydu ama kâhyanın alışılmadık derecede gergin hareketleri karşısında Vivian ona tuhaf tuhaf baktı.

Ancak o düşüncelerine devam edemeden, Aidan arabanın dışından bir el uzattı, sanki ona tutmasını söyler gibiydi. Vivian karşısındaki tuhaf ortam karşısında ürperdi ve geri çekildi.

"Seni yemeyeceğim."

Vivian hemen suratını astı. Başkalarının korkudan sinmesine neden olacak sözleri dikkatsizce savurduktan sonra sakin kalmasını arsızca buldu.

En sevdiği çocukluk masalının 'Mavi Sakal' olduğunu bilmek, korkmak için fazlasıyla yeterli bir nedendi. Vivian karanlık bir kaleye benzeyen bir malikâneye davet edildikten sonra, onun sözlerini zalim bir şakanın parçası olarak görmekten kendini alamadı.

Geriye dönüp baktığında, o kadar arsızdı ki, gerçek duyguları bilinçsizce ortaya çıktı.

"Beni farklı bir şekilde yersen iyi olur."

Aidan Vivian'ın normal olduğuna karar verdi ve pişmanlık duymadan arkasını döndü. Bunun üzerine Vivian arabadan atladı ve suratını asarak onun peşinden koştu.

"Çok soğuk!"

Grandük büyük adımlarla önde yürüyor, Vivian onun peşinden koşuyor, kâhya da garip bir yarışla arkalarından geliyordu.

Aidan'a zar zor yetişen kadın, sadece onun duyabileceği şekilde fısıldamadan önce uşağı aradı.

Adımları arasındaki fark nedeniyle ona ayak uydurabilmek için neredeyse koşması gerekiyordu ve sözleri sert nefeslerine karışıyordu.

"Bana bedeninle bizzat öğreteceğini söyleyen Ray değil miydi?"

"......."

Sonra gülmeden önce iri gözlerini devirdi ve karmaşık bakışlarla Aidan'a baktı.

Genelde tersi olmaz mı? Neden bu aşırı cesur kadının güvenliğinden endişe ediyordu ve neden bu kadın onu bu kadar masum bir yüzle baştan çıkarabiliyordu?

Aidan, gerçek bir deneyimi olmadan sadece teoriler ve merak içeren bu kadınla ne yapması gerektiğinden emin değildi.

"Neden bunu içeride konuşmuyoruz?"

Aidan derin bir iç geçirdi ve önden yürüdü. Bu kez belki de Vivian'ın iyiliği için daha yavaş bir tempoda yürüdüğü belliydi.

Yanında yürürken çok masumca gülümseyen kıza baktı ve bir kez daha iç çekti.

***

Vivian etrafına bakındı ve buranın ne için olduğunu merak ettiğini düşündü.

Bahsedilecek özel bir fiziksel görünüm yoktu ama Vivian salona adımını attığında şaşkınlık dolu bir çığlık atmaktan kendini alamadı.

Sanki tek ve büyük bir sanat şaheseri görmüş gibiydi. Büyük kubbe ve iyonik sütunlar antik tapınak kadar zarifti ve taşın güzel ebruları ona içeride kar yağdığını düşündürdü.

Çeşitli köşelerde sergilenen sanat eserleri salonun geri kalanıyla o kadar iyi uyum sağlamıştı ki, gerçek değerlerini tahmin etmek zordu.

Ancak, süslü ve eski dış görünümün aksine, atmosfer tuhaf bir şekilde karanlık ve soğuktu. Bunun nedeni, tüm hizmetkârların bir ayak sesi duymadan aniden ortaya çıkmalarıydı.