ဘာလို့ အဓိကဇာတ်ကောင်တွေက ငါ့ကို ဒီလို လာကြည့်နေတာလဲ

၄၂

အပိုင်း ၄၂

ဒီနေ့ ဟော့ချန်းက အပြင်စောစော ထွက်သွားတယ်။ သူရဲ့ ဆဌမအာရုံအရ ပြိုင်ပွဲက ကြမ်းတမ်းသထက် ကြမ်းတမ်းလာမယ်လို့ ပြောနေတယ်။ စောင့်နေရုံနဲ့ မလုံလောက်တော့ဘူး။ လူတိုင်းက လုပ်နိုင်စွမ်းအားတွေ ထုတ်ပြလာကြတော့ အချိန်ကျလာတဲ့အခါ ထိန်းနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး

သူက ကုမ္ပဏီသို့ ရောက်သည်နှင့် လက်ထောက်ကို ပြောလိုက်သည်။
“ ဘယ်သူက ဟင်းချက်အတော်ဆုံးလဲလို့ လိုက်မေးပြီး ဒီနေရာကို လာခိုင်းလိုက်ပါ”

လက်ထောက်က ကြောင်အသွားသည်။

“ ချက်တာလား”

ဟော့ချန်းက အင်းဟု ပြောသည်။ထို့နောက် သူက ဆက်ပြောသည်။
“ ထားလိုက်တော့၊ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုသာ ရှာလိုက်၊ စာဖိုမှူးကို ငါ ကိုယ်တိုင် ဆွေးနွေးမယ်။စားသောက်ဆိုင်က အိမ်ချက်လက်ရာကို အသားပေးရမယ်၊ အရမ်း အဆင့်မမြင့်ရဘူး”

“ လူကြီးမင်းဟော်က ဟင်းချက်သင်ချင်တာလား”

ရသစုံရှိုးအတွက်လေ…

…..

လူတိုင်းက ထွက်သွားကြပြီဖြစ်သည်။ ယန်ကျစ်က မနေ့က ပေးထားသော ကတိကို တည်သည်။သူက ကျိုင်ရှင်းချန်နှင့် ဝမ်နော့ကို ကားပေါ် တက်စေသည်။

ဝမ်နော့အနေနှင့် ယန်ကျစ်၏ ကားကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ် စီးဖူးခြင်းဖြစ်သဖြင့် အနည်းငယ် လန့်နေမိသည်။ထိုကြောင့် အနောက်တွင်သာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကျိုင်ရှင်းချန်က ယန်ကျစ်၏ ဘေးခုံတွင် ထိုင်သည်။

“ ကောက ကားထဲက ရေမွှေးကို ပြောင်းသုံးထားတာလား”
ကျိုင်ရှင်းချန်က မေးသည်။

ယန်ကျစ်က အင်းဟု ဖြေသည်။

ဒီရေမွှေးအနံ့က တော်တော်ကောင်းတယ်။ စစချင်းတော့ သစ်သားနံ့သင်းသင်းလေးရပြီး နောက်ပိုင်းမှာ ဆေးနံ့ချိုချိုလေးအဖြစ် ပြောင်းသွားတယ်။

မူရင်းဇာတ်ကြောင်းအရ ဒါက ယန်ကျစ်ကြိုက်တဲ့ “ LOEWE after the morning”ဖြစ်ရမယ်။

တချက်ကြည့်ရုံနဲ့တင် ဒီရေမွှေးက ထန်မိသားစုကဆိုတာ သိသာနေတာပဲ
“After the morning” က အေးစက်သော မီးခိုးရောင်နှင့် အနက်ရောင်…. ရိုးရှင်းပြီး လေးထောင့်ပုံစံရှိတယ်။ ဆောင်ပုဒ်ကတော့ [အာရုံတက်တဲ့အထိ ရစ်ဝဲဆွဲငြိနေဦးမယ်]တဲ့( အာ ဒါက မှားကောင်းမှားလောက်တယ်နော ်သေချာ မဖတ်တတ်လို့ အင်္ဂလိပ်လိုကလည်း သေချာ မသိလို့ရယ်)