KÖK

2. BAŞLANGIÇ

Günlerdir odamda kendi dünyamdaki bir yokoluşu seyre dalmak kendi varlığımla olan kisesizlğimin içinde boğuluyor gibi hisetsemde bir türlü boğazımdaki o yumruyu yutamıyorum neydi bu yumrunun adı varolmanın acısımı yoksa kalabalık bir ailenin kimsesizlik hissimi

'Yüzlerce arkadaş arasında bulunduğum halde, kendimi ne kadar derin bir yalnızlık içinde hissettiğimi hatırlıyorum. Sonunda bu yalnızlığı da sevmeye başlamıştım ya...' demiş dostoyevski

ne kadarda içerisinde bulunduğum dünyama ışık olan cümleleriyle yaşıyorum yada karanlığamı gömülüyorum anlamış değilim

sahi saye sen nerden geldin ?

kimdin ?

nerdesin ?

nereye gidiyorsun?

milyon sorunun içerisinde bir cevap bulamamam ne denli acıtıyor bu kalbimi bu düşüncelerin derinliği içindeyken kapımın birden açılma sesiyle irkidi tüm bedenim. annem gene kapıyı tıklatmış ama düşüncelerimin arasında kaybolduğum için duymamışım...

BEN

+ efendim anne

ANNEM

+ neden içeriye gelmiyorsun kızım ?

BEN
+ anne yanlız kalmak istiyorum gelmesem olur mu ?

ANNEM

+ NEREYE KADAR SAYE BOYLE GİDİCEK!!!!!

içimden nereye kadar saye nereye kadar demekle yetındim ve kulaklığımı kulağıma takıp en sevdiğim fon muziklerine bıraktım dipsiz kimsesiz köksüz düşüncelerimi saatler 00:00 gösterirken kendi ailemi köklerimi sorglarken yakaladim benliğimi annem melike korel 45 yaşlarında alımlı güçlü kendini bilen sevgi pıtırcığı olan güzel bir kadın babam aslında küçüklüğümden beridir babamı görmemiş biri olarak kim olduğunu bilmiyorum nasıl bir kız babasını bilmezki belkide bu susuşlarımın tek sebebi babamı bilmemem ismi var soyismi varlığı var ama bir baba olarak hayatlarımızda değil 2 ablam ve bir abimin hayatında olmayışı ne denli etkilediğinide bilmiyorum sadece içimdeki o öfke ve boslukta kaybolan saye ' yi biliyorum ruhumda derin tarifsiz köklerimden gelen yaralarım ve doğduğum coğrafyanın içerisindeki yok olmuş binlerce ruhtan biriyim.
köksüz düşüncelerimden sıyrılıp günler sonra odamın kapısından çıktım evimizin oturma odasından canım abimin sesleri yükseliyordu her adımımda abim caner aramız çok iyi beni bir prenses gibi görür ve oylede davranır odadan içeri girince abimin gözlerindeki sevinci görmemek imkansız

ABİM
+ faremiz cıkabildi mi? Odasından hayret !
BEN

+ faremiii abi nerem fare acaba benim

ABİM

+ her yerin güzelim peynir kokusumu aldın cıktın deliğinden gel bakıyım buraya ÖZLEDİM FAREMİ

BEN
+bende özledimmmmmm

diyip abime yaklaşıp burnumu tutup çekiştirmesine izin verdim abim biraz fazla düşkün ama içime kapanık ve suskun olduğum için daha çok üzerime düşüyor bazen bundan sıkılsamda abimin varlığı bana yalaşımı beni ayakta tutan nedenler arasında ...
annem sinirli bakışlar atıyor etrafına banamı trip atıyor anlamış değilim derken birden abimin telefonun çalmasıyla ürküp sıçradım

abim

' direk sakin ol altı üstü telefon '

diyip odasına yöneldi . bende ardından kendim olabildiğim bosluğuma yani odama gitiim gitmeden mutfaktan bir kupa bardağı çay altım enfes kokuyordu iki elimin arasındaki sıcaklık tarifsiz bir huzur vermişti yüreğime galiba bir çok şeyden daha çok ısıtıyordu bu çay içimi odamdaki komodine bıraktım bardağı yatağıma geçip esinin indirdiği uygulamada dolaştım daha once okumadığım kitapları taciz ediyorum hissi içime dolarken kıkırdadım dolanırken geçenlerde bir kaç profili takip etmiştim onların duvarında dolandım bir kızın paylaşımları neden bu denlı garip bir aşk uzerıne ki hem aşk neydiki daha tatmadığım ve galiba hiç hisetmek istemediğim bir duygu neden bir duyguya esir olunurki insan veya neden bir duyguya gözyaşları akarki hiç anlamış değilim bildiğim en büyük aşk nazımın pirayesine duyduğu aşktı veya özdemir asafın lavinya'sı ve nice yazarın mektup şiir romanlarına konu olan aşkı boyle aşklar varken bir kaç cümleyle ifade edilmiş duyguya aşk demek haksızlık değilmidir biz insanlar içimizde özümsemeden neden bu duygunun esiri oluyoruz ve kaybedince yokolşu bunun üzerinde yorumluyoruz derken nazımın bir şiiri aklıma gelip usulca dilimden dökülü verdi