jimin:
lan
zili çalıyorum duymuyor musun
açsana
jimin:
jeongguk
alooo
jimin:
evde falan mı değilsin anlamadım ki
kahvaltı yapacağız dememiş miydik
bak sinirlerim tepeme çıkıyor he
şakasız.
(11.00)
jeongguk:
jimin
(11.47)
jimin:
sonunda
nerdesin sen ya
beş saat bekledim kapıda
jeongguk:
hastanedeyim
bakamadım telefona
kahvaltıyı da unutmuşum akıl kalmadı ki zaten
jimin:
ne hastanesi
ne oluyor
jeongguk:
uzun mesele
jimin:
önemli bir şey yok değil mi
jeongguk:
yani
var aslında
jimin:
ne oldu
jeongguk:
yoongi intihara kalkışmış
jimin:
ne
dalga mı geçiyorsun
jeongguk:
keşke dalga geçiyor olsam
taehyung da burada
ben de onu yalnız bırakmamak için geldim
jeongguk:
çok kötüydü jimin
çok kötü görünüyordu
onu hiç böyle çökmüş hâlde görmemiştim
son anda yetişmiş sehun zaten
yoksa
yazıyor...
jimin:
neden
neden yapmış?
jeongguk:
bipolar bozukluğu olduğundan şüpheleniliyormuş
bir süredir psikiyatra gidiyormuş
hayatında olan şeyler de malum
hiçbirimizle doğru düzgün görüşmüyor artık
taehyung'la bile araları kötüydü
sadece sehun
sehun'dan başka kimse yoktu hayatında
yalnız hissetmiş belli ki
görüldü
jeongguk:
jimin
jimin:
iyiyim
sadece
duymak ağır geldi
bana ne yapmış olursa olsun böyle bir hayat değildi hak ettiği
jeongguk:
durumu şu an iyi ama ben de kötü hissediyorum
taehyung'u da toplayamıyorum böyleyken
gücüm yetmiyor
jimin:
kendini yıpratıyordur
her zaman duygularını yoğun yaşayan biri oldu zaten
jeongguk:
evet
pişman hissediyor
"belki bir kez daha konuşsaydık hiçbir şey böyle olmazdı, arkadaşım orada yarı baygın yatıyor olmazdı" dedi dün gece
kendini suçlayıp duruyor işte
engel olamıyorum
jimin:
konuşmak
evet
önemli
jeongguk:
öyle
hayat çok kısaymış
bugün bunu bir kez daha anladım
taehyung'un gözlerindeki o korkuyu görmek
çok kötüydü
görüldü
jimin:
iyi olacaktır
yanında sen varsın çünkü
