ATEŞ ÇEMBERİ (18+)

GİRİŞ

başlama tarihimiz yazarsınız saatide bu arada

Soğuktu bedenim ellerim ayaklarım vucüdumda şiddetli bir ağrı vardı kasıklarımdaki ağrı ile zar zor ayağa kalkmayı başardım odamdaki lavboya doğru yürüdüm üstümde sadece tişört vardı iç çamaşırlarım yoktu ne südyenim nede külodum.

Kendimle alakalı hiç birşey hatırlamıyordum aynanın karşına geçip tişörtümü çıkardım boynumdan göğsüme kadar morarıktı bedenim arkamı döndüğümde ise sırtımda kemer izleri vardı bacaklarıma baktığımda bacağımın arasında kanlar vardı ayaklarıma doğru.

Üstümdeki kandan arınmak istiyordum kendimi soğuk bir küvetin içine bıraktım kendimi bedenim yıtarcasına cifledim üstüme bornozumu alıp lavbodan çıktım odaya girdiğimde halı kandı yerde bir kemer ve not duruyordu.

Yatağıma döndüğümde ise yatağımdaki çarşaf kan gölü gibi duruyordu nolmuştu neden hiç birşey hatırlamıyordum kendimle alakalı evimize silahlı adamlar gelmişti aileme nolmuştu yerdeki notun oraya gittim zarfı açıp notu elime aldım.

(Üzür dilerim kızım seni koruyamadım koruyamadık şuan bu mektubu okuduğunda bilki biz ölmüş olacağız ve olabiliriz de tanrıya sığınırım evimize silahlı adamlar geldi ve onların hepsi babanın düşmanıydı sana zarar verdiler mi vermediler mi bilmem ama üzür dilerim kızım seni koruyamadım bunların suçlusu biziz her şeye rağmen dik ve güçlü kendini ezdirme ve kendini koru derslerini dinle seni seviyorum üzür dilerim seni koruyamadım sonraki hayatında başarılar dilerim seni seviyorum...)

Ne olmuştu ailem ölmüş müydü aklımda büssürü sorular ve düşünceler geliyordu artık göz kapaklarım dayanamıyordum hızlıca dolabımdan iç çamarı ve bir parça kıyafet giydim kasıklarıma ani bir acıyla yerde kıvranmaya başladım vucüdum çok kötü ağrıyordu.

Ben yerde kasıklarım yüzünden kıvranınca bedenimdeki yaralar ve ağrılar çoğalıyordu lanet olsun ki ilaç içemiyordum küçüklüğümden beri ilaçlara çok büyük bir bağışıklığım vardı her hastalandığımda sürünürdüm hiç bir ilaç vitamin iyi gelmezdi ancak çorba boğazımı ısıtırdı hızlıca karnımın biraz aşağasına elimi götürdüm ve yerden kalkmayı başardım.

Yatağımdaki kanlı çarşafı gördüm neden bu çarşaf kandı bilmiyordum yatağımdaki çarşafı söküp banyodaki kirli sepetime attım odayı toparladıktan sonra etrafa tekrar göz attım cama doğru yürüdüm yağmur yağıyordu yağmur sesi bana huzur verirdi ama bu sefer nedensizce vermiyordu kendimden neden iğreniyordum neden pismiş gibi hissediyordum

Yakında 16 yaşıma girecektim artık bu ev sesiz sedasız mı kalacaktı zaten hep doğum günlerinden nefret ederdim bana saçma gelirdi bu düşüncelerle kendimi yatağa bıraktım göz kapaklarım pes etmişti kendimi karanlığa bıraktım...

evet bölümün sonuna geldik inşallah kitabım tutar tutması için elimden geleni yapacağım şuanlık yazacaklarım bu kadar iyi geceler...