THE ONLY DAUGHTER

CHAPTER 36

SAMANTHA POV:

Habang nagba-byahe kami panay sulyap ako sa bintana alam kong may sumusunod samin at alam ko na napapansin din ni Tito john yon

"Tito u know what to do"seryosong sabi ko sa kanya kaya tumango namn sya. Kinuha ko ang baril ko sa may hita ko at sa may ilalim ng upuan ko kaya binilisan ni tito john ang pagmamaneho at kinuha ko ang phone ko

"Track my car now may sumusunod samin"sabi ko sa kabilang linya at pinatay na ang linya at tinignan ko si tito tumingin din sya at tumango patayo na sana ako ng bigla silang nagpaputok

"S-sh*t!"sabi ko "tito john ikaw na bahala sa monabela"sabi ko kaya tumango namn siya at binuksan ang car roof window kaya nilabas ko ang kalahati ng katawan ko at pinaputukan ang dalawang sasakyan na nasunod samin yung mga body guard ko nawala na sila naharangan ata kaya kami nalang ni butler john ang natira.

Pagtapos ko barilin yung isang sasakyan isa nalang ang natitira medyo madami din ang nagpapaputok samin kaya panay ang iwas ni butler john, pagkabaril ko sa isang sakay nabaril ako sa bewang kaya napahawak ako don at biglang pumasok sa loob

"Sh*t, ugh!"inis na sabi ko dahil ramdam ko ang tama ng bala sa bewang ko kaya nagulat namn si tito sa nakita nya

"May tama ka,dadalhin kita sa hospital"pagaalalang sabi ni tito kaya umiling namn ako

"No, don't mind me need nadin natin makabalik ng pilipinas kaya sa eroplano nyo nalng ako gamutin need muna natin makaalis dito"utos ko kaya wala namn nagawa si tito pagtapos ko sabihin yon biglang may humarurot na sasakyan at pinagbabaril ang sumusunod samin alam kong mga tauhan ko yan kaya mas binilisan na ni tito john ang pagmamaneho

*after 30mins*

Nakarating na kami sa airport at sa vip door kami dumaan kung san walang ibang pumapasok para hindi na magkagulo inaalalayan ako ni tito ngayon habang nagmamadali kami dahil ditumitigil ang pagdugo ng sugat ko

"Are your sure kaya mo pa?"tanong ni tito kaya tumango namn ako at pumasok na kami sa loob ng airplane pagpasok namin andon na ang doctor at ibang gamit kaya pinahiga muna nila ako umalis na ang eroplano pinatulog muna nila ako para magamot nila ako ng ayos hindi namn ganon kalalim yung bala daplis lang sya kaya malayo sa kamatayan.

GREGGY POV:

Magkasama kami ni Pres Rod ngayon si  Irene sinundo ng secretary nya panay tingin naman ako sa telepono ko nagaalala ako sa anak ko nawala na sya samin ayokong maulit yon handa akong isuko lahat wag lang mawala sya samin ulit

"Ok kalang ba Greg? Kanina kapa panay sulyap sa cellphone mo ah, ikaw ah sino yang hinahantay mo mag text sayo WHHAHAHA" tanong at biro ni Rod kaya natawa naman ako

"HAHAHAHA hindi, si Sam kasi hanggang ngayon dipa din natawag kaya nag-aalala ako"sabi ko

"Sabagay kahit sino namn mag-aalala sa bata nayon isang malambing at mabait na bata, pero anyways di nyoba talaga napapansin? What if sya talaga anak nyo"sabi ni rod kaya napatingin nalng ako sa kanya at tumahimik na ayoko muna pangunahan ang anak ko

BUTLER JOHN:

"Kamusta na lagay nya?"tanong ko sa doctor na nagasikaso kay Sam

"Ok na sya buti nalang hindi malalim ang pagkakabaon ng bala pero hindi sya pede magkikilos para hindi bumuka ang sugat nya"sabi ng doctor kaya napatango nalang ako habang nakatingin kay Sam na natutulog malapit nadin kami lumapag now at alam kong hindi yan papayag ng sa bahay dederetso aattend talaga sya sa inauguration ng tito nya, alam kong nagtataka kayo bakit tito alam kong totoo nyang pamilya ang mga Marcos at Araneta. Kinuha ko namn ang telepono ko at tinawagan ang isa sa pinagkakatiwalaan ni Sam na tauhan nya

"Ipahanda nyo ang security ni Master paglapag namin ng pilipinas kailangan natin mapanatili ang kaligtasan nya lalo na ngayon"sabi ko sa kabilang linya

"Yes butler,mag-ingat kayo"sabi ng nasa kabilang linya kaya binaba kona ang tawag at umupo na sa upuan ko habang hinihintay mag landing ang eroplano