Annoy -Hyunmin

13

Seungmin, arkadaşının reddedildiğini duyunca gülme krizine girdi. Hyunjin ise somurtarak küçük olana bakıyordu.

"Artık gülmeyi keser misin lütfen?"

"Ben- gerçekten- inanamıyorum hahahahaha- o eşcinsel demek ha? hahhahahah."

Seungmin hâlâ gülerken, Hyunjin ona sinirli bakışlarını gönderiyordu.

"Özür dilerim ama bu cok komik. İzin ver son kez güleyim."

"Seungmin!"

"Tamam özür dilerim, bu sefer ciddi olacağım."

Gülmemek için kendini zor tutuyordu, dudağını ısırarak kahkahasını engellemeye çalıştı.

"Senden nefret ediyorum! Bütün bunlara sen sebep oldun, bana onun benden hoşlandığını söyledin."

"Zaten hoşlandığını söyledi, nerden bilebilirdim bunun arkadasca bir hoşlantı olduğunu. Üstelik onun escinsel olduğunu da bilmiyordum!"

"Kendimi ezik gibi hissettim."

"En azından karşılıksız aşkın sona erdi."

"Bu kendimi daha iyi hissetmemi sağlayacak."

Hyunjin son sözünü söyledikten sonra yorganının altına girdi. Seungmin ise onu böyle görünce kendini suçlu hissetti, arkadaşının yatağının kenarına oturup omzuna dokundu.

"Hey!"

"Ne var?"

"Seni hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm, yemin ederim onun-" tekrardan gülecekken dudağını ısırarak buna engel oldu. "Eşcinsel olduğunu bilmiyordum."

"Yine gülüyorsun."

"Komik olduğunu inkar edemezsin, sonuçta sevdiğin kız eşcinsel çıktı."

"Beni rahat bırak Seungmin."

"Hey, hadi kalk."

Seungmin arkadaşının yataktan çıkartmaya çalışırken bir yandan da kalkması için ona söyleniyordu.

"Eğer kalkarsan, sana bir şeyler ısmarlarım."

"Sanki bu beni daha iyi hissettirecekmiş gibi."

"Sana yemin ederim ki, tüm sorunlarını unutturacak."

"Artık sana güvenemeyeceğimin farkındasın değil mi?"

"Biliyorum ama lütfen beni kırma."

Cevap gelmeyince, Seungmin arkadaşının battaniyesini açıp onunla göz göze geldi.

"Lütfen."

"Ah, tamam."

• • • •

"Seungmin, bu da ne böyle?"

Ürkütücü bir malikanenin önünde duruyorlardı. Hyunjin neden buraya geldiklerini anlamaya çalışırken, Seungmin sırıtıyordu.